W zwiastunie mockumentary (czyli fikcyjnej opowieści stylizowanej na produkcję dokumentalną) „Giń, 2020” pada pytanie: „Too soon?”. Faktycznie można się zastanawiać, dlaczego rok podsumowuje się, zanim się skończył (premiera 27 grudnia na Netfixie), ale i nad tym, czy minęło dość czasu, żeby śmiać się z trwającej tragedii.
Aktorzy nawet się nie spotkali
W przypadku pierwszej kwestii interesujące jest zwłaszcza tempo prac. Charlie Brooker i Annabel Jones, para odpowiedzialna za kultowe „Czarne lustro”, z pomysłem na nową produkcję zgłosili się do Netflixa w lipcu. Szybko dostali zielone światło i zatrudnili małą armię scenarzystów, którzy wspomagali Brookera w pisaniu. Musiało to być wyzwanie, bo choć twórca mówi, że pierwsze wersje skryptu były gotowe we wrześniu, to potem zdarzyło się jeszcze tak wiele, że praca skończyła się de facto wraz z ostatnim dniem zdjęciowym.
I znów: to rok 2020, więc sam proces kręcenia „Giń, 2020” był wyjątkowy. Zdjęcia do tej 70-minutowej produkcji trwały dziesięć dni w drugiej połowie listopada. Każdą z głównych postaci kręcono osobno, w izolacji, w pełnym reżimie sanitarnym, ze szkieletową ekipą – nawet Brooker i Jones obserwowali wszystko tylko na monitorach. Choć więc są w obsadzie m.in. Samuel L. Jackson, Hugh Grant, Kumail Nanjiani, Lisa Kudrow, Leslie Jones czy Joe Keery, a narratorem został Laurence Fishbourne, ekipa tak naprawdę nigdy się nie spotkała i nie pracowała razem.
Czytaj też: Wirtualne plany filmowe
Efekt to fikcyjny dokument, w którym m.in. dziennikarz (Jackson), historyk (Grant), miliarder z Doliny Krzemowej (Nanjiani), polityczka (Kudrow) czy internetowy influencer (Keery) podsumowują wydarzenia z 2020 r., który rozpoczął się ogromnymi pożarami w Australii, następnie uderzył w świat epidemią covid-19, zaskoczył skalą protestów ruchu Black Lives Matter, by znaleźć pewien finał w amerykańskich wyborach prezydenckich. A to tylko wybrane wątki.
„Czarne lustro” i inne komedie
Brooker i Jones nie kręcili kolejnego odcinka „Czarnego lustra”, co bardzo podkreślali. Choć fakt, że „Giń, 2020” to przede wszystkim komedia, może zaskakiwać właśnie ze względu na to, z czym twórcy są kojarzeni. Dla samego Brookera ten styl i taki temat to nic nowego. Zanim Brytyjczyk zaczął zawodowo przerażać widzów perspektywami uzależnienia ludzkości od technologii, był... komikiem. Specjalizował się w satyrze politycznej, pisał komentarze do aktualnych wydarzeń (niczym John Oliver). Echa tych zainteresowań są ewidentne w pierwszym odcinku pierwszego sezonu „Czarnego lustra”: „Hymnie państwowym” z premierem Wielkiej Brytanii w roli głównego bohatera.
To adekwatne, że pasmo katastrof, jakim był (i jeszcze przez chwilę jest) rok 2020, podsumują specjaliści od pesymizmu i czarnego humoru.
Czytaj też: Co będzie z kinem?