◊ ◊ ◊ ◊

W ciągu tych dwóch dekad Wierzcholski, nasz czołowy specjalista od harmonijki ustnej, wypróbowywał najrozmaitsze warianty muzyki bluesowej – łączył ją z folkiem, rockiem, jazzem, popem, by co jakiś czas wracać do korzeni amerykańskich albo nieustającej fascynacji Johnem Mayallem.

„Harmonijkowy As” to również testowanie bluesa – tym razem poprzez mariaż ze swingiem, co najwyraźniej słychać w pierwszych dwóch piosenkach („Swingowy bal” i „Wiosenny deszcz”) – i podobne jak dawniej powroty do Mayalla. W ponad połowie utworów zamieszczonych na płycie Wierzcholskiemu towarzyszy męska grupa wokalna Affabre Concinui, co czasem daje niezły gospelowy efekt, ale niekiedy za bardzo przypomina podkład chóru rewelersów.

Świetnie natomiast brzmią skrzypce Joanny Szczepańskiej. Płyta trzyma poziom, do którego Wierzcholski swoich fanów przyzwyczaił, choć lepiej się kończy, niż zaczyna i generalnie Wierzcholski, zwłaszcza jako wokalista, jest tym lepszy, im mniej popowy, a bardziej – po prostu – bluesowy.

Sławek Wierzcholski i Nocna Zmiana Bluesa, Harmonijkowy As, Polskie Radio