Klimatyczny bilans 2020 r. Jest źle, pandemia nie pomogła

8 stycznia 2021

Róża kwitnąca w styczniu w podwarszawskim ogrodzie podpowiada – nie ma do czego wracać, a próby powrotu skończą się katastrofą ekologiczną. Edwin Bendyk / Polityka

Rok 2020 był dla Europejczyków najcieplejszym w historii pomiarów, dla reszty świata równie ciepłym co 2016, dotychczasowy rekordzista. W sumie pożegnaliśmy najgorętszą dekadę. I niestety – chłodniej nie będzie.

Rok 2020 bił rekordy, mimo że działał efekt chłodzący La Niña w przeciwieństwie do ocieplającego efektu El Niño w 2016 r. Wskutek pandemii zmniejszyły się też o ok. 7 proc. emisje dwutlenku węgla pochodzącego ze spalania paliw kopalnych. Niestety, skutki „zamrożenia” gospodarek w znikomym stopniu przyczyniły się do ochłodzenia Ziemi. Łączna emisja gazów cieplarnianych ciągle rośnie, tylko nieco zmalała dynamika tego wzrostu. W efekcie w 2021 r. poziom dwutlenku węgla w atmosferze osiągnie 150 proc. średniej wartości okresu przedprzemysłowego liczonej z lat 1850–1900.

Czytaj także: Wzrost temperatur. Jaka przyszłość czeka Ziemię

Najnowsze dane działającego na rzecz Unii Europejskiej Copernicus Climate Change Service potwierdzają wnioski ze wstępnego raportu o stanie klimatu w 2020 r. (State of the Global Climate 2020. Provisional Report) ogłoszonego w grudniu przez Światową Organizację Meteorologiczną. Temperatura rośnie, oceany akumulują coraz większe ilości energii, wciąż pełniąc funkcję najważniejszego zbiornika ciepła i dwutlenku węgla. Ale ocieplając się, obniżają swoją zdolność pochłaniania kolejnych porcji niebezpiecznego gazu i powiększają objętość. W efekcie podnosi się poziom wód.

Rekordowe anomalie temperaturowe

To tylko jeden z przykładów działania systemu złożonego, jakim jest klimat. Inne ujawniają się, gdy wartości średnie dla całego globu rozłożyć na informacje lokalne.

Edwin Bendyk

Prezes Fundacji im. Stefana Batorego. Dziennikarz, pisarz, publicysta „Polityki”. Zajmuje się tematyką cywilizacyjną oraz relacjami między nauką i techniką a polityką, gospodarką, kulturą, życiem społecznym. Współtworzył Ośrodek Badań nad Przyszłością w Collegium Civitas. Członek European Council on Foreign Relations. Wydał m.in. „Miłość, wojna, rewolucja. Szkice na czas kryzysu” (2009), „Bunt sieci” (2012), „W Polsce, czyli wszędzie. Rzecz o upadku i przyszłości świata” (2020), „Prawda po wyborach 15 października 2023” (2024, red., z Przemysławem Czaplińskim i Piotrem Kosiewskim). Prowadzi blog Antymatrix.