TVP dla żołnierzy. Koncert grozy, hucpa i szantaż moralny

6 grudnia 2021

Takiej groteskowej hucpy nie widzieliśmy dawno nawet w telewizji Kurskiego. Najwyraźniej ta władza i jej propagandziści tak bardzo pogardzają swoimi wyborcami i odbiorcami, że brak wstydu i hamulców napawa ich jakąś lubieżną euforią. Bo gotowi są powiedzieć wszystko. I mówią.

Agata Konarska i Michał Adamczyk, konferansjerzy „koncertu, jakiego dotąd nie było”, zorganizowanego 5 grudnia przez TVP dla żołnierzy i innych służb działających na granicy z Białorusią, przy wsparciu młodszych koleżanek przymilali się do żołnierzy, jak tylko potrafili. Nazywali ich bohaterami i hołubili wielkimi słowy. Składali im „wyrazy najwyższego szacunku”. Wtórował im powstaniec warszawski Jakub Nowakowski, któremu rzucił się dziękować Mariusz Błaszczak. Pewnie w szczególności za to, że nazwał nieszczęśliwych uchodźców, zatrzaśniętych przez Łukaszenkę i Kaczyńskiego w śmiertelnej pułapce, dywersantami. Jedna z „dywersantek” umarła tego samego dnia, osierociwszy piątkę dzieci, dywersiątek.

Wstyd, Trubadurzy! Wstyd, Halino Frąckowiak

Takiej groteskowej hucpy nie widzieliśmy dawno nawet w telewizji Kurskiego. Co trzeba mieć w głowie, aby łączyć żołnierzy pilnujących zasieków i wyłapujących bezbronnych ludzi w lasach z bohaterami, którzy ginęli z rąk okupanta we wrześniu 1939 r., w Bitwie o Anglię albo pod Monte Cassino? Że też im z zażenowania nie pomieszały się języki. Ale nie, najwidoczniej to profesjonaliści – zapłacone, wykonane.

Wielu było w bazie lotniczej w Mińsku Mazowieckim profesjonalistów. Był wielki admirator PiS, patetyczny i bogoojczyźniany Jan Pietrzak i była skompromitowana

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.