Antysemityzm na propalestyńskim proteście w Warszawie. Władze zareagowały. To dobrze

23 października 2023

Protest solidarności z mieszkańcami Strefy Gazy, Warszawa Dariusz Borowicz / Agencja Wyborcza.pl

Wiedzieliśmy, że Żydów nienawidzą prawie wszędzie. Ale żeby aż tak? I żeby dawać temu wyraz akurat w takiej chwili? Tego jeszcze nie było.

Rzadko się zdarza, abym czuł potrzebę podziękowania za cokolwiek dygnitarzom PiS. Jednak dziś taką potrzebę czuję. Prezydent Andrzej Duda w jednoznacznych słowach potępił antysemityzm, a wcześniej uczynił to wiceminister spraw zagranicznych Paweł Jabłoński, zaznaczając, że wzywanie do nienawiści na tle narodowościowym łamie prawo.

Słowa oświadczenia Andrzeja Dudy warto zacytować szerzej: „My, Polacy, ze względu na pamięć o tych, którzy zostali zamordowani w czasie Holokaustu, nigdy nie możemy się zgodzić na jakiekolwiek przejawy antysemityzmu w żadnej formie i wszelkie jego oznaki budzą nasze głębokie oburzenie. W Polsce nie ma zgody na wyrażanie nienawiści wobec kogokolwiek. To całkowicie sprzeczne z wartościami, na których opiera się Rzeczpospolita”.

Krytyka czy nienawiść

Są to słowa zbieżne z tymi, jakie w ostatnich dniach, tragicznych dla Żydów całego świata, padły z ust innych przywódców Zachodu. To bardzo ważne, że dziś Polska mówi jednym z głosem z państwami Unii Europejskiej i Ameryki Północnej, nie lękając się tłumów maszerujących przez stolice wolnego świata, aby wykrzyczeć swoją nienawiść do Izraela. Nienawiść do państwa i jego narodu brutalnie zaatakowanego przez terrorystów i opłakującego niewinne ofiary bezprzykładnej rzezi, jaką Hamas zgotował 1,4 tys. mężczyzn, kobiet i dzieci, oraz drżącego o kolejne ponad dwieście osób porwanych przez terrorystów do Strefy Gazy. Trzeba być zakłamanym głupcem, aby udawać przed sobą i innymi, że wrogość wobec zranionego narodu i zaatakowanego państwa jest uczuciem czysto politycznym, związanym z postępowaniem Izraela, a nie zastępczą formą wyrażania wrogości wobec Żydów.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.