26 marca 2000 r. Władimir Putin po raz pierwszy wygrał wybory prezydenckie. W ciągu minionych piętnastu lat zaliczył dwie pełne kadencje prezydenckie (2000–2004, 2004–2008) i cztery lata na stanowisku premiera, a od 2012 r. znowu pełni funkcję głowy państwa.
Nie kryje, że zamierza wystartować w kolejnych wyborach w 2018 r. (w 2008 r. wydłużono kadencję do 6 lat). A więc przy założeniu, że uniknie politycznych burz, może spędzić na Kremlu jeszcze (co najmniej) kolejne dziewięć lat – do 2024 r.
Gwarant porządku i stabilności
W sierpniu 2012 r. niemal połowa badanych (49 proc.)* Rosjan chciała, by bieżąca kadencja Władimira Putina była ostatnią, a na wyborach w 2018 r. zastąpił go ktoś inny (22 proc. wolało, by Putin znowu został wybrany). W lutym 2015 r. roku sytuacja była zupełnie inna. Zmiany na stanowisku prezydenta chciałoby 25 proc., a za pozostaniem Władimira Putina na kolejne sześć lat jest 57 proc.
W lutowym sondażu Rosjan zapytano również o ich opinię, co się dzieje z państwem, „gdy władza przez długi czas jest skupiona w rękach tych samych ludzi”. 41 proc. ankietowanych odpowiedziało, że jest to gwarancja porządku i stabilności, 18 proc. – że prowadzi to do nadużyć i korupcji, a 12 proc. – że taka sytuacja prowadzi do zacofania względem innych państw.
19 proc. uznało z kolei, że nie ma znaczenia, kto stoi na czele państwa, jeśli tylko przestrzega przepisów.
Socjolog Denis Wołkow analizował niedawno w rozmowie z BBC kolejne „fale” wzrostu poparcia dla Władimira Putina i jego polityki. Pierwszy wzrost (z ok. 30 do 84 proc.) nastąpił po objęciu przez Putina funkcji premiera w 1999 r. – zapewniły go „zwycięska” II wojna czeczeńska i stabilizacja gospodarcza po kryzysie 1998 r.