Rosjanie potwierdzili, że 3 lipca zdobyli Łysyczańsk. Ukraińcy wycofali się z miasta i ani nie było tu drugiego tragicznego Mariupola, ani kompletnie już zapomnianej bitwy pod Debalcewem z 2015 r., kiedy uporczywa obrona przyniosła poważne straty (267 zabitych żołnierzy i 110 wziętych do niewoli). Powstaje pytanie: na ile racjonalnie działa Ukraina?
Czytaj też: Łysyczańsk, miasto umarłych. Zostać tu to prosić się o śmierć
Nie da się tak po prostu skręcić w bok
Z całą pewnością w Łysyczańsku nie ma już wojsk ukraińskich. Teraz nastąpi krótka przerwa, bo Rosjanie i ługańska milicja muszą sprawdzić, czy nie ma w mieście pozostawionych kieszeni oporu, które mogłyby się ujawnić w najmniej spodziewanym momencie. Niewykluczone, że wykorzystują okazję, by złupić to i owo. Pojawienie się tu tiktokowców, czyli tzw. Kadyrowców, też świadczy o tym, że do miasta ściągają żądni dóbr „wojownicy”.
Trudno powiedzieć, kiedy ponownie ruszy natarcie w Donbasie, podejrzewam, że bez zbędnej zwłoki. Tym razem Rosjanie będą nacierać ze wschodu na zachód, muszą zatem zmienić front. Nie śmiejcie się, w wojsku nie da się po prostu zrobić „w lewo/prawo zwrot!”. Przodem zawsze idą jakieś pododdziały zwiadu, za nimi pierwszy rzut obficie wzmocniony czołgami, dalej więcej konsolidującej zdobycze piechoty. Za drugim rzutem ustawia się artylerię na pozycjach, stanowisko dowodzenia, jakąś jednostkę przeciwlotniczą, która przykryje oba elementy, a jeszcze dalej grupuje się kolumny zaopatrzenia, rozstawia polowe składy amunicji (takie podręczne, dla danej jednostki), składy paliw i smarów, polowe warsztaty naprawcze, szpitale polowe, magazyny kwatermistrzowskie, łaźnie, piekarnie polowe.