W rejonie Słowiańska Rosjanie prowadzili anemiczne ataki bardzo niewielkimi siłami. Można by je uznać za rozpoznanie bojem, gdyby nie to, że walczą tu już prawie trzy miesiące, więc powinni dobrze znać rozmieszczenie ukraińskich pozycji. Te szturmy przejdą chyba do legendy, zupełnie jak alianckie ataki nad Sommą w czasie I wojny światowej.
Ataki w kierunku Siewierska wyglądają z kolei tak, że czytelnicy w końcu zaczną podejrzewać, iż fragmenty na ten temat przepisuję z poprzednich tekstów. Cóż, Rosjanie są tak pomysłowi, że za każdym razem muszę pisać prawie to samo... A zatem: z Werchniokamjanka zmontowali nieudany atak w stronę położonego 5 km od Siewierska osiedla Werchniokamjanśke. Drugi atak na te pozycje wyprowadzili od północnego wschodu (z Biłohoriwki). Podobnie w rejonie Bachmutu: znów usiłowali zdobyć pozycje w Wuhlehirskiej Elektrociepłowni, gdzie wciąż skutecznie bronią się ukraińskie wojska. Oczywiście we wszystkich tych miejscach rosyjska artyleria prowadziła ostrzał, ale intensywność ognia jest wielokrotnie mniejsza niż jeszcze trzy tygodnie temu. Kolejny magazyn amunicji wyleciał w powietrze w Gorłowce na wschód od Doniecka, a to wroga paraliżuje.
W rejonie Chersonia Ukraińcy coraz głośniej mówią o kontrofensywie, odcinając ten obszar inteligentnie, uszkadzając wszystkie mosty w ten sam sposób, przypuszczalnie pociskami kierowanymi GPS typu Excalibur (jak na HIMARS-a uszkodzenia są zbyt „delikatne”). Wybite dziury umożliwiają ruch pieszy i samochodowy, ale nie pozwalają na przemieszczanie się ciężarówek i sprzętu wojskowego.