599. dzień wojny. Co robić, jeśli Rosja zaatakuje Polskę. Potrzebujemy 24 planów. Co najmniej
Oczywiście dopóki trwa wojna, nic nam nie grozi. W tym sensie Ukraina stanowi zaporę dla kolejnych rosyjskich podbojów, czy tego chce, czy nie. Tak jak Polska postawiła zaporę czerwonej nawałnicy na Europę w latach 1918–20. Miejmy nadzieję, że Rosja połamie sobie zęby tam, pod Awdijiwką i Bachmutem, i nie będziemy musieli wcielać naszych planów obronnych w życie. Ale to nie zwalnia z obowiązku szykowania takich planów.
Pod Awdijiwką i na innych odcinkach
Rzecznik prasowy amerykańskiej Rady Bezpieczeństwa Narodowego John Kirby powiedział, że zarówno ukraiński Sztab Generalny, jak i Amerykanie wiedzieli o nadchodzącej ofensywie Rosjan, dlatego ukraińskie wojska były na nią przygotowane. Napastnikom nie udało się obrońców zaskoczyć, zostali powstrzymani i ponieśli wielkie straty. Trzeba jednak pamiętać, że nie odpuszczają. Wciąż pchają do ataku nowe siły, raz przy wsparciu pojazdów pancernych, innym razem klasyczną metodą „mięsnych szturmów” i na dużą skalę. Według ukraińskich źródeł spora część rosyjskich strat śmiertelnych wynika z bardzo złej opieki medycznej nad rannymi i z braku odpowiednio szybkiej ewakuacji z pola walki.
Intensywne natarcie pod Awdijiwką nie zdołało zatrzymać ofensywy Ukraińców na południu, choć posuwa się bardzo wolno. Mówi się, że zajęli niewielką połać terenu na zachód od Robotyne. Doszli tu do wsi Równe (8 km na południowy zachód dalej), ale okoliczne wsi są silnie ufortyfikowane.