„Zaklinaczka Trumpa”. Czy Giorgia Meloni będzie łączniczką między USA i Europą?

13 lutego 2025

Giorgia Meloni i Donald Trump w jego rezydencji na Florydzie, 5 stycznia 2025 r. Chigi Palace Press Office / Filip / Zuma Press / Forum

Niemiecki dziennik „Die Welt” uznał, że najlepsze relacje z nową amerykańską administracją ma dziś szefowa włoskiego rządu. Nie jest jednak powiedziane, że Europa na tym zyska.

Jako jedyna europejska liderka była obecna na inauguracji Trumpa 20 stycznia – zauważają autorzy w „Die Welt”. Tyle że poza trójką prezydentów z Ameryki Łacińskiej i szeregiem polityków europejskiej dalekiej prawicy na inaugurację nie doleciał żaden polityk światowej ekstraklasy. Mimo to Giorgia Meloni pozycjonuje się – a może jest pozycjonowana, nieco życzeniowo, przez prasę i ekspertów – jako łącznik między nową amerykańską administracją a Starym Kontynentem. Nawet jeśli tak jest, niekoniecznie oznacza to dla Europy wyłącznie dobre rzeczy.

Z Waszyngtonu blisko do Rzymu

Włoska prawica zawsze utrzymywała bliskie relacje ze Stanami Zjednoczonymi, m.in. w zakresie bezpieczeństwa i współpracy militarnej – VI Flota Marynarki Wojennej USA stacjonuje na Morzu Śródziemnym, korzystając z baz (własnych i NATO) na południu Włoch. W czasach zimnej wojny Amerykanie zapewniali włoskim chadekom parasol finansowy i polityczny w walce ze znacznie silniejszą niż w innych krajach Zachodu lewicą, także komunistyczną. Po upadku żelaznej kurtyny stosunki te pozostały bliskie, także gospodarczo.

Właściwie bez względu na to, kto mieszkał w Białym Domu i kto rządził w Rzymie, z Waszyngtonu na Półwysep Apeniński zawsze było blisko. Z Joe Bidenem Meloni spotkała się czterokrotnie, w tym dwa razy w ramach szczytu G20.

Początkowo Europa widziała w niej przede wszystkim postfaszystkę, polityczkę skrajnie prawicową, potencjalną bombę zdolną rozsadzić Unię od środka.

Mateusz Mazzini

Socjolog, reporter, latynoamerykanista. Absolwent Uniwersytetu Oksfordzkiego, studiował też na Narodowym Uniwersytecie Walijskim, w Kordobie i Bilbao. Pisze o europejskiej skrajnej prawicy, populizmie, krajach Ameryki Łacińskiej, Globalnego Południa, wydarzeniach na Zachodzie i południu Europy. Nominowany do Grand Press 2020 w kategorii „reportaż prasowy”. Laureat dziennikarskich stypendiów przyznawanych przez „Deutsche Welle”, Balkan Insight i Balkan Investigative Reporting Network. Autor książki „Koniec tęczy. Chile po Pinochecie”. Współpracuje z „Gazetą Wyborczą”, „Polityką” i „Przeglądem”, publikował też m.in. na łamach „Washington Post”, „Foreign Policy”, „El País" i „Foreign Affairs”. W TVP World prowadzi „Wider View”, cotygodniowy program o sprawach międzynarodowych.