Osoby czytające wydania polityki

„Polityka”. Największy tygodnik w Polsce.

Wiarygodność w czasach niepewności.

Subskrybuj z rabatem
Muzyka

Pies na opornych

Recenzja płyty: Smolik, " Smolik"

materiały prasowe
Piosenki schodzą na dalszy plan, liczy się samo zanurzenie w dźwięk.

Andrzej Smolik doszedł do takiego momentu, gdy już samo brzmienie jego płyt – niezwykle ciepłe, bardzo retro i do szpiku kości „analogowe” – jest wystarczającym powodem, by po nie sięgnąć. Piosenki schodzą na dalszy plan, liczy się samo zanurzenie w dźwięk. Pod tym względem „czwórka” w serii pozbawionych tytułów autorskich albumów Smolika dorównuje „trójce” albo ją przebija. Mówiąc obrazkami z okładek: łeb psa nie ustępuje ogonowi słonia.

Przy okazji artysta dochował się grona wokalistów, którzy błyszczą najmocniej na jego płytach. To Mika Urbaniak, Kasia Kurzawska z Sofy i brytyjski soulman Victor Davies. Wyróżnia się „Memotion” tej pierwszej. Świetne wrażenie robią też Sqbass i Gaba Kulka, której wejście w rozpoczynającym płytę „S.O.S. Songs” wśród smyczków i punktujących rytmicznie instrumentów dętych i z wokalizą rodem z włoskich soundtracków filmowych jest jednym z momentów, które do Smolika są w stanie przekonać najbardziej opornych. 

Smolik, Smolik, Kayax

Polityka 46.2010 (2782) z dnia 13.11.2010; Kultura; s. 81
Oryginalny tytuł tekstu: "Pies na opornych"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Ja My Oni

Jak dotować dorosłe dzieci? Pięć przykazań

Pięć przykazań dla rodziców, którzy chcą i mogą wesprzeć dorosłe dzieci (i dla dzieci, które wsparcie przyjmują).

Anna Dąbrowska
03.02.2015
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną