Henryk Jerzy Chmielewski znany pod pseudonimem Papcio Chmiel (ur. 7 czerwca 1923 w Warszawie) – polski grafik, rysownik i publicysta; uczestnik powstania warszawskiego, po wojnie służył w wojsku jako artylerzysta. Kawaler Orderu Uśmiechu. (za Wikipedia.pl) Fot. Albert Zawada, AG
50 lat temu, 22 października 1957 roku, ukazał się w „Świecie Młodych" pierwszy odcinek przygód małpki i dwóch chłopców: Romka i A'Tomka. Przez 17 lat Henryk Chmielewski we wtorki i piątki publikował swoje oryginalne opowieści na łamach gazety. Od 1966 roku ukazują się również książki z przygodami Tytusa, Romka i A'Tomka. W ubiegłym roku ukazała się jubileuszowa księga XXX. Tak więc kilka pokoleń Polaków poznało bohaterów najpopularniejszego rodzimego komiksu. Można rzec, że kto nie słyszał o „Tytusie", ten jest „nie uczłowieczony".
Tytus z kosmosu
„Tytus" nie był pierwszym komiksem Chmielewskiego. W roku 1947, gdy grafik trafił do redakcji „Nowego Świata Przygód", rysował tam historyjki obrazkowe „Sierżant King z królewskiej konnicy", „Sadełko i Szczubełko", czy „Barbarka Figlarka".
W okresie stalinowskim powstał „Świat Młodych", chcący wychowywać młode pokolenie w duchu zetempowskim. Graficy rysowali więc historyjki z ideologicznym przesłaniem. Chmielewski w 1951 roku opublikował „Półrocze bumelanta", opowieść utrzymaną w duchu socrealizmu. Rok później pojawiła się historyjka „Ten się śmieje, kto się śmieje ostatni". W roku 1955 przyszły twórca „Tytusa" narysował komiks „Witek sprytek", który podpisał pseudonimem Dziadzio Chmiel.