Ważne, aby Polacy usłyszeli od premiera, że w tych wyborach nie chodzi o to, kto lubi, a kto nie lubi Donalda Tuska i jego rząd, lecz o to, czy Polska stanie się łupem typów spod ciemnej gwiazdy.
Wysokie poparcie i szansa na prezydenturę dla człowieka znikąd pokazują, jak silna emocja wiąże PiS z jego elektoratem (to naprawdę godne zazdrości), a jak rozczłonkowana jest strona demokratyczna, zawsze niezadowolona, krytyczna – prawdziwa „demokracja jęcząca”.
Dla tzw. przepływów elektoratu kluczowe znaczenie ma rozdział głosów, które w pierwszej turze przypadły w udziale Sławomirowi Mentzenowi. Nawet biorąc pod uwagę absencję części jego elektoratu 1 czerwca, i tak chodzi o dobre 2 mln wyborców.
Debata prezydencka przesunięta; wybory – kto poprze kogo; „łowcy dzieci” zatrzymani; Trump chce ścigać celebrytów, którzy poparli Harris; Nawrocki poręczył za neonazistę.
Wyniki badania CBOS składają się nie tylko w opowieść o tym, co Polaków wkurza w klasie politycznej, ale też o tym, co ich trapi. By lepiej zrozumieć dwucyfrowy sukces wyborczy Sławomira Mentzena, warto przyjrzeć się nie tyle jego poglądom i proponowanym rozwiązaniom, co potrzebom i utrapieniom jego wyborców.
Kiedy zobaczyłam to nagranie, nie mogłam uwierzyć, że to się naprawdę wydarzyło – mówi adwokatka Katarzyna Topczewska.
Kiedy trzeba reagować, biskupi milczą – nie reagują na antysemickie i nacjonalistyczne wybryki polityków odwołujących się do katolicyzmu. W Kościele zwycięża opcja bogoojczyźniana.
Osiem postulatów Mentzena ma stanowić podstawę do rozmowy o poparciu dla Rafała Trzaskowskiego lub Karola Nawrockiego. Magdalena Biejat dołączyła do grona koalicjantów, którzy wspólnie poparli kandydata KO.
W pierwszych chwilach po ogłoszeniu wyników exit poll wydawało się, że Nawrocki ma przed sobą autostradę do Pałacu. Jest w lepszej sytuacji, ale kiedy zaczniemy się wgryzać w dane, to obraz robi się bardziej zniuansowany.
Gra zaczyna się od nowa. Dwa tygodnie to mało czasu na zmianę strategii sztabu, kombinowanie z wizerunkiem publicznym kandydata. Jest jednak coś, co Trzaskowskiemu mogłoby pomóc.
Pierwsza tura wyborów prezydenckich przyniosła wiele interesujących socjologicznych obserwacji, ale pokazała też głębsze trendy zachodzące w polskiej polityce, które mogą ją mocno przebudować.
Albo obóz demokratyczny uruchomi emocję, która skłoni Polaków, by do urn poszli na skalę porównywalną do wyborów parlamentarnych sprzed półtora roku, albo do Pałacu wprowadzi się Karol Nawrocki.
Dziwna to sytuacja, kiedy wyborcy zwycięskiego kandydata się nie cieszą, a zwolennicy przegranego tryskają humorem, twierdząc, że już „pozamiatane”. Ale druga tura wyborów prezydenckich kieruje się własnymi prawami i wiele się jeszcze może wydarzyć.
Co dalej po pierwszej turze wyborów; kto ma większe szanse: Trzaskowski czy Nawrocki; tajemnica długodystansowych małżeństw; jak działa umysł mordercy; katolicy na amerykańskiej prawicy; Tom Cruise i jego misje niemożliwe; akcja „parcelacja”, czyli kto komu odbiera ziemię. To wszystko i jeszcze więcej w najnowszej „Polityce”.
Są oficjalne wyniki pierwszej tury wyborów; Trump rozmawiał z Putinem i Zełenskim; z Brukseli powiało pesymizmem; do Gazy wjechały ciężarówki z pomocą; „Polityka” nadaje z Cannes.
Takich dwóch jak tych trzech to nie ma ani jednego. O losie Trzaskowskiego i Nawrockiego zdecydują Braun, Mentzen i Zandberg. Matematyka jest bezlitosna, ale nie ona rozstrzyga. Istotniejsze, kto 1 czerwca wyjdzie z domu i mocniej zaciśnie zęby.
Deklaracja przyjaźni Simiona z Nawrockim nie pomogła temu pierwszemu i przegrał wybory w swoim kraju. Oby to był dobry prognostyk przed drugą turą w Polsce. Byłby niezły obciach, gdyby się okazało, że Rumuni są roztropniejsi od Polaków.
Pierwsze spekulacje na temat sporego niedoszacowania prawicowego radykała w sondażach zaczęły krążyć w piątek rano. Ale nikogo, kto obserwuje polskie społeczeństwo, czwarte miejsce Grzegorza Brauna nie powinno dziwić.
Co wynika z wyborczej arytmetyki i co wiemy na pewno przed drugą turą. Czy może się ziścić scenariusz rumuński? Analizują redaktorzy naczelni „Polityki” Jerzy Baczyński i Mariusz Janicki.
Dla demokratów to poważne ostrzeżenie przed wyborami parlamentarnymi. Brunatna fala wzbiera. Ale gra toczy się dalej, a czarnowidztwo nie pomaga wygrywać. Wybory wygrywa się i sercem, i rozumem.
Pierwsza tura wyborów za nami. Będzie druga – za dwa tygodnie 1 czerwca. Polki i Polacy wybiorą między Rafałem Trzaskowskim a Karolem Nawrockim.
Wśród najmłodszych wyborców prezydent Warszawy zajął dopiero trzecie miejsce, podczas gdy Sławomir Mentzen i Adrian Zandberg łącznie zgarnęli ponad połowę głosów. Emocje antysystemowe są silne.
Potrzebna jest absolutna mobilizacja demokratycznie myślącej Polski. Dzisiaj interesuje nas jedno: jaki wynik drugiej tury możemy prognozować na podstawie sondażowych wyników pierwszej tury? Spróbujmy oszacować przepływy.
Jak przypomina PKW, proces wyborczy ma być transparentny i uczciwy, dlatego obywatele mają prawo, ale i obowiązek reagować.
Do ciszy wyborczej pozostało kilka godzin. To ostatni moment na kampanijne wiece, przemowy i imprezy wieńczące wielomiesięczny wyścig. W zalewie sondaży i prognoz przyglądamy się średniej, trendom i niedoszacowanym kandydatom.
Karol Nawrocki miał udzielić pożyczki panu Jerzemu na bardzo duży procent; ogłoszono Child Alert i odnaleziono 11-letnią Patrycję; duża grupa Polonii chce głosować w niedzielę; będzie ekstradycja Sebastiana Majtczaka do Polski; FC Barcelona z Lewandowskim i Szczęsnym została mistrzem Hiszpanii.
Wszystko to jest coraz bardziej katastrofalne dla kandydata PiS i Jarosława Kaczyńskiego, który go broni. Najwyższy czas zmienić prawo w taki sposób, aby ukrócić całą tę nawrotczyznę.
„Czy po dojściu do władzy stworzy pan nową Berezę Kartuską?”. Już pierwsze pytanie z publiczności wprawia zewnętrznego słuchacza w zakłopotanie, kolejne to uczucie pogłębiają. Kim są wyborcy Grzegorza Brauna?
Osobiście jestem dość zawiedziony, że Karol „Obywatelski” nie spotkał się z Elonem Muskiem. Ciągle nie wiadomo, czy PiS pokona Tuska przy pomocy Muska, czy użyje innych narzędzi.
Salon „Polityki” 12 maja zawitał do Sopotu. Okazją była dyskusja pt. „Twój głos. Twoja przyszłość. Twój prezydent” – o tym, jak zmobilizować Polaków do pójścia na wybory.
W Platformie ma opinię człowieka na wskroś cynicznego, „drugiego Kałuży”, a jego popisy są najczęściej komentowane słowami, których nawet nie wypada przytaczać. Coraz częściej także wyborcy koalicji rządzącej domagają się jego dymisji. W te głosy powinien wsłuchać się Donald Tusk.
Do kolekcji przestępców, z którymi bliskie i pozytywne relacje miał kandydat PiS na urząd prezydenta (Wielki Bu, Śledziu oraz Olgierd L.), trzeba dziś dopisać delikwenta numer cztery.
To nie jest casting w talent show, ale wybór głowy państwa. Prezydent – od czego kompletnie odzwyczaił nas Andrzej Duda – ma reprezentować majestat i powagę Rzeczpospolitej, być autorytetem moralnym, łącznikiem między różnymi grupami pluralistycznego społeczeństwa, arbitrem, „naczelnym mediatorem kraju”.
Premier ogłosił repolonizację gospodarki; czas na asystencję osobistą; Justyna Steczkowska zakwalifikowała się do finału Eurowizji; niezrozumiałe pytania na egzaminie ósmoklasisty; Gérard Depardieu skazany.
Ostatniego dnia czerwca upływa termin czasowego dopuszczenia do użytkowania gmachu Muzeum Historii Polski.