Z Bałtyku na Morze Północne można przedostać się dwoma sztucznymi arteriami wodnymi, przebiegającymi przez terytoria Szwecji i Niemiec, zaś system kanałów rosyjskich wiedzie aż na Morza Białe, Kaspijskie i Czarne.
Wiek XX był zapewne najbardziej burzliwym w dziejach krajów bałtyckich. Mieszkańców Estonii, Łotwy i Litwy czekały rewolucje, wojny, okupacje, uzyskanie i utrata państwowości. Kończył się jednak szczęśliwie – ponownie odzyskaną niepodległością.
Powrót Polski nad Bałtyk był nieodłącznie związany z uznaniem jej niepodległości po zakończeniu I wojny światowej.
Region bałtycki wchodził w XX w. zdominowany przez dwie potęgi: Niemcy i Rosję. Państwa skandynawskie próbowały – z różnym skutkiem – zachować w tej sytuacji neutralność, w drugiej połowie stulecia pozostając po demokratycznej stronie żelaznej kurtyny.
Archipelag u wybrzeży Estonii dowodzi, jak geografia bezlitośnie determinuje działania wojenne.
Ikony skandynawskiego wzornictwa.
Dnem Morza Bałtyckiego przebiegają jedne z najdłuższych ze zbudowanych do tej pory podwodnych gazociągów. Oba są przeznaczone do transportu rosyjskiego gazu do Niemiec i krajów zachodniej Europy – i oba wzbudzają wiele politycznych emocji.
Bałtyk w XXI w.: od morza wewnętrznego UE do regionu strategicznego w polityce mocarstw.
Bałtyk, choć znajduje się dopiero w piątej dziesiątce mórz pod względem wielkości, stał się areną największych pod względem liczby ofiar tragedii.
Potomkowie niemieckich osadników wykształcili w części Inflant specyficzną korporację szlachecką.