O akcji „ZdrovveLove” zrobiło się głośno po tweecie Barbary Nowak. Efekt medialnego szumu jest bardzo wymierny: oprócz siedmiu szkół z ubiegłego roku do udziału w warsztatach z edukacji seksualnej zgłosiły się w Gdańsku trzy kolejne.
Nie ma uzasadnienia dla dyskryminacji osób zakażonych HIV, które regularnie i skutecznie się leczą, nie stwarzając zagrożenia dla innych. W przeciwieństwie do tych, którzy szerzą uprzedzenia i blokują edukację seksualną.
Na szczycie ONZ w Nairobi grupa państw, wśród których znalazła się Polska, odcięła się od stanowiska wspierającego m.in. gender czy przekrojową i dostosowaną do wieku edukację seksualną.
Polska to taki dziwny kraj w środku Europy, gdzie w XXI w. edukacja seksualna i dostęp dzieci i młodzieży do rzetelnej wiedzy o swojej płciowości jest kwestią kontrowersyjną.
Pod odezwą Centrum Życia i Rodziny, bijącego na alarm w związku z „Homoideologią w ZHP!!!” (pisownia oryginalna), podpisuje się 20 tys. ludzi. Naczelniczka Związku ripostuje: „Harcerstwa nie można zamknąć w podręcznikach sprzed stu lat!”.
Tzw. dobra zmiana funduje nam wirtualnie wygodne i bogate posłania, iluzoryczne bezpieczeństwo, a za to prawdziwą i reglamentowaną wolność, a wszystko po to, aby nam żyło się lepiej.
Lekcje o seksualności, gdy trafi się na to zagadnienie w podstawie programowej, należy prowadzić tak, aby nie było mowy o seksie. Tylko najlepsi nauczyciele to potrafią.
Trzeba by wykonać olbrzymią czystkę w bibliotekach, zasobach filmowych itd., a wszystko po to, aby oddzielić propagowanie i pochwalanie od zdrowego (obyczajnego) przedstawiania seksu małoletnich. Ba, nie wiem, czy ostaną się niektóre fragmenty Pisma Świętego.
Próba zakazania edukacji seksualnej w imię ideologicznych fiksacji, pod pozorem walki z pedofilią – to działanie na szkodę dzieci.
W 20 miastach równocześnie odbyły się protesty przeciw procedowanemu w Sejmie zakazowi edukacji seksualnej. Ogólnopolski Strajk Kobiet znów dowiódł siły swojej logistyki organizacyjnej i potencjału sprawczego.