Eurowizja 2024: triumf Szwajcarii, karnawał i zgrzyty. Polska ma lekcję do odrobienia

12 maja 2024

Nemo wygrywa tegoroczny konkurs Eurowizji, 11 maja 2024 r. Leonhard Foeger / Forum

W Eurowizji Polacy uczestniczyli jako widzowie, a wygrała piosenka Nemo z nieistniejącego Bonda. Od zeszłego roku przewodnim hasłem finału jest „United by Music”, które w tym roku wybrzmiewało dość głucho z powodu napięć między zwolennikami Palestyny i Izraela.

Dzięki wyjątkowemu (i, nie ukrywajmy, podejrzanemu!) zbiegowi okoliczności finał Eurowizji odbył się w szwedzkim Malmö, akurat pół wieku po historycznym zwycięstwie Abby z jej przebojem „Waterloo” w 1974. Ludzie są pamiętliwi – Wielka Brytania dała wtedy szwedzkiej propozycji okrągłe 0 pkt, ale czasy się zmieniają – oto pozdrowienia z Londynu przesłał wiecznie młody zespół odziany w swoje wirtualne Abbatary, a wspominkowe „Waterloo” z archiwalnym nagraniem wykonały trzy divy: Szwedki Carola (zwyciężczyni z 1991) i Charlotte Perrelli (laureatka z 1999) oraz pochodząca z Austrii drag queen Conchita Wurst, która wygrała w 2014 (wykonaną na jej podobieństwo lalkę Barbie można zobaczyć w Muzeum Abby w Sztokholmie).

Muzyka jednoczy?

Od zeszłego roku przewodnim hasłem finału jest „United by Music”, które w tym roku wybrzmiewało dość głucho z powodu napięć między zwolennikami Palestyny i Izraela. Czy muzyka faktycznie może być – jak chcieli tego The Smiths – głośniejsza od bomb? „I don’t care, I love it” duetu Icona Pop („wali mnie to, kocham to”), odegrana w czasie przemarszu reprezentantów z flagami, miała dwuznaczny wydźwięk.

Michał R. Wiśniewski

Pisarz, publicysta, specjalizuje się w kulturze popularnej i cyfrowej oraz współczesnych obyczajach. Nominowany do Nagrody Conrada za debiut roku. Autor powieści „Jetlag” (2014), „God Hates Poland” (2015) i „Hello World” (2017) oraz książek „Wszyscy jesteśmy cyborgami. Jak internet zmienił Polskę” (2019), „Zabójcze aplikacje. Jak smartfony zmieniły nasz świat” (2021) i „Zakaz gry w piłkę. Jak Polacy nienawidzą dzieci” (2024). Współpracuje z „Polityką”, „Dwutygodnikiem” i „Mint Magazine”. Publikował m.in. w „Gazecie Wyborczej”, „Nowej Fantastyce” i magazynie „Znak”. Były redaktor naczelny magazynu „Kawaii”. Strona domowa: jetlag.com.pl.