Dokument bez tytułu
Paszporty POLITYKI

Cezary Tomaszewski

Teatr. Nominowany: Cezary Tomaszewski

Cezary Tomaszewski Cezary Tomaszewski Leszek Zych / Polityka
Aktorzy u niego grają, tańczą i śpiewają, muzyka poważna traci powagę bez straty wagi, a niezbyt poważne i poważane gatunki, jak wodewil, farsa i operetka łączą się z ważnymi tematami.

Urodzony w 1976 r. w Warszawie choreograf i reżyser. Studiował Wiedzę o Teatrze na warszawskiej Akademii Teatralnej, choreografię w Brucknerkonservatorium Linz w Austrii, ukończył też szkołę muzyczną II stopnia i przez 15 lat śpiewał w chórze Teatru Wielkiego w Warszawie. „Wesoła wdówka” Lehára wystawiona w 2009 r. w Wiedniu z czterema polskimi sprzątaczkami w obsadzie przyniosła mu przyznawany przez austriackie branżowe media tytuł najlepszego młodego reżysera i najlepszej offowej produkcji roku.

Lubi spuszczać powietrze i przekuwać balony. Aktorzy u niego grają, tańczą i śpiewają, muzyka poważna traci powagę bez straty wagi, a niezbyt poważne i poważane gatunki, jak wodewil, farsa i operetka łączą się z ważnymi tematami (np. opresyjny wzorzec patriotycznej męskości, z jakim borykają się współcześni chłopcy i mężczyźni). Wraz z Capellą Cracoviensis grał madrygały Monteverdiego w krakowskim barze mlecznym („Bar.okowa uczta”), a pieśni Mendelssohna w Lasku Wolskim („Naturzyści”). Potem był m.in. absurdalny „Żołnierz królowej Madagaskaru” Tuwima w Kaliszu i ostatnie, świetnie przyjęte spektakle: „Gdyby Pina nie paliła, to by żyła” z Teatru im. Szaniawskiego w Wałbrzychu i „Cezary idzie na wojnę” z Komuny Warszawa.

W pierwszym hołd dla Piny Bausch łączył z komediowo pokazanymi katuszami palaczy papierosów, w drugim – realia komisji poborowej ze „Śpiewnikiem domowym” Moniuszki i „Popołudniem Fauna” w choreografii Wacława Niżyńskiego. „Ma wspaniałą wyobraźnię muzyczną, rytmiczną, umie spajać najodleglejsze od siebie materie, z wysokich i z niskich kręgów kultury. I ma coś nie do przecenienia w naszym teatrze sensatów i smutasów: gargantuiczne poczucie humoru” – pisał Jacek Sieradzki w nominacji dla twórcy. Paweł Soszyński doceniał „za krytyczny pazur, przejmujący liryzm, błyskotliwy humor i odwagę mówienia rzeczy prostych w przewrotny, bezpretensjonalny sposób”.

***

Oni nominowali:

Michał Centkowski („Newsweek”), Łukasz Drewniak (Teatralny.pl), Monika Kwaśniewska-Mikuła („Didaskalia”), Witold Mrozek („Gazeta Wyborcza”), Jacek Sieradzki („Dialog”), Przemysław Skrzydelski („Sieci Prawdy”), Paweł Soszyński (Dwutygodnik.com), Izabela Szymańska („Gazeta Wyborcza”, blog „Let’s Dance”), Mike Urbaniak („Wysokie Obcasy”, Gazeta.pl), Jacek Wakar (Polskie Radio Dwójka, Onet.pl).

***

Ponadto zgłoszeni zostali:

Bartosz Bielenia (aktor), Agata Duda-Gracz (reżyserka), Magda Fertacz (dramatopisarka), Monika Frajczyk (aktorka), Dorota Ignatjew (dyrektorka Teatru im. Osterwy w Lublinie), Anna Karasińska (reżyserka), Marta Keil i Grzegorz Reske (kuratorzy Festiwalu Konfrontacje Teatralne w Lublinie), Dominika Knapik (choreografka i tancerka), Komuna Warszawa, Joanna Krakowska (historyczka teatru), Agata Kucińska (aktorka), Jaśmina Polak (aktorka), Justyna Sobczyk (reżyserka, twórczyni Teatru 21), Grzegorz Wiśniewski (reżyser), Julia Wyszyńska (aktorka).

Polityka 49.2017 (3139) z dnia 05.12.2017; Paszporty Polityki 2017; s. 97
Oryginalny tytuł tekstu: "Cezary Tomaszewski"
Reklama

Czytaj także

null
Kraj

Radosław Sikorski dla „Polityki”: Świat nie idzie w dobrą stronę. Ale Putin tej wojny nie wygrywa

PiS wyobraża sobie, że przez solidarność ideologiczną z USA Polska może być takim Izraelem nad Wisłą. Że cała Europa będzie uwikłana w wojnę handlową ze Stanami Zjednoczonymi, a Polska jako jedyna traktowana wyjątkowo przez Waszyngton. To jest ryzykowne założenie – mówi w rozmowie z „Polityką” szef polskiego MSZ Radosław Sikorski.

Marek Ostrowski, Łukasz Wójcik
18.04.2025
Reklama