Na wschodzie bez zmian: ofensywa kompletnie utknęła. Nigdzie, dosłownie nigdzie – ani pod Iziumem, ani pod Limanem, Rubiżnem, Siewierodonieckiem, Popasną i Donieckiem, nawet pod Zaporożem i Hulajpołem – Rosjanie nie posunęli się o włos. Nie znaczy to, że nie próbowali. Przypuścili kilka silnych ataków, ale wszystkie zostały odparte. Artyleria nadal jest aktywna, co świadczy o tym, że Rosjanie usprawnili logistykę – pompują pociski i rakiety z wieloprowadnicowych wyrzutni w takim tempie, że muszą je systematycznie dowozić w sporej obfitości. Że będą stopniowo się uczyć i naprawiać błędy, było wiadomo, miejmy jednak nadzieję, że wrodzone niedbalstwo i lekceważenie obowiązków wezmą górę. Niech niemoc będzie z orkami!
Szturm na Azowstal. Ostatni akord w Mariupolu
Niestety, 4 maja zaczął się ostateczny szturm na zakłady Azowstal w Mariupolu. Wojska Donbabłe, czyli separatyści z Doniecka, wtargnęły do podziemnych korytarzy, wprowadzone tu przez jednego z pracowników huty. Nie wiadomo, czy to zdrajca, czy został zmuszony. Ale niewykluczone, że to już ostatni akord walki o Mariupol. Miasto zostanie zapewne zdobyte, co Rosja triumfalnie ogłosi 9 maja.
Ponawiano też ataki na sieci kolejowe, usiłując sparaliżować dostawy uzbrojenia na wschód Ukrainy. Te zapasy to dla niej ratunek i Rosjanie to wiedzą, stąd ciągłe próby trafienia w kluczowe węzły. Są zdesperowani – kończy im się broń kierowana do ataków na cele naziemne, więc użyli kosztowych rakiet przeciwokrętowych P-800 Onyks, odpalanych w awaryjnym trybie z nawigacją na podstawie bezwładnościowego układu zliczenia drogi, choć główny sposób naprowadzania tej rakiety to radar wykrywający okręt.