441. dzień wojny. Fanfar nie ma, ale Rosja jeszcze nie przegrała. Czy Ukraina zada nokautujący cios?
Trzeba wrócić do korzeni. Taki kraj jak ZSRR czy Rosja nie jest w stanie funkcjonować w otoczeniu „normalnych” państw. Przeżarty korupcją i nepotyzmem, zbudowany na kłamstwie i pozorach, musi się staczać na margines. Nie będzie konkurencyjny, bo niewielka grupka buduje imperium na krzywdzie i wyzysku, opływa w dostatki, cieszy się nieograniczoną władzą i pełną bezkarnością. Wentylem bezpieczeństwa dla systemu jest ciche przyzwolenie na świństewka i złodziejstwo na mniejszą skalę na niższych szczeblach, coś w rodzaju „kradną, ale się dzielą”, tzn. też pozwalają co nieco zajumać. W końcu nikt już nie odróżnia, co jest dobre, moralne, właściwe, a co naganne i godne potępienia.
Kraje jak Rosja zawsze zostaną z tyłu, będą się rozsypywać, rozłazić, rozkładać. Jest tylko jeden sposób, by utrzymać je w ryzach i żeby rozwścieczeni ludzie, rolowani przez władzę, w końcu nie dorwali tej malutkiej grupki, tak jak zrobili to bolszewicy w 1917 r. ze starą imperialną oligarchią. Ludzi w ryzach można utrzymać tylko siłą. A jak nie ma chleba, trzeba dać im igrzyska. Doskonale rozwijające się otoczenie nie może się aż tak panoszyć, emanować dobrobytem. Trzeba wywołać niechęć do społeczeństw dookoła, niechęć bazującą na zawiści. Coś na zasadzie: wy nie możecie tego dostać, ale możecie im to zabrać, oni też nie będą mieli!
Dlatego takie państwa decydują się na ekspansję. Muszą swoje otoczenie kolejno likwidować, wchłaniać, a przynajmniej zrównać do swojego poziomu.