Słychać dzwonek ostrzegawczy: skrajna prawica wciska gaz do dechy. Co ugra w Europie?

Z ostatnich sondaży przed wyborami wynika, że poparcie dla ugrupowań skrajnej prawicy nie rośnie, jest raczej stabilne. Z drugiej strony arytmetyka każe widzieć w nich ogromną siłę. I zagrożenie.

Narzędzie analityczne serwisu „Politico”, agregujące wyniki badań z ostatnich dwóch lat, wskazuje na triumf centroprawicowej Europejskiej Partii Ludowej (EPP), która po najbliższych wyborach pozostanie największą frakcją w Parlamencie Europejskim (według projekcji: z 172 deputowanymi). Drugie miejsce zajmą Socjaliści i Demokraci (143 mandaty), potem na dość zbliżonym poziomie plasuje się poparcie dla liberałów z Renew Europe i prawicy: Europejskich Konserwatystów i Reformatorów (ECR) oraz grupy Tożsamość i Demokracja (ID).

Nieco inaczej mandaty rozdziela mediolański Uniwersytet Bocconi: EPP ma jeszcze lepszy wynik (183 mandaty), słabiej, i to znacznie, wypadają Socjaliści i Demokraci (131). Nieco lepiej wygląda wynik obu grup prawicowych, które mogą liczyć w sumie na 150 szabel.

Problem z tymi wyliczeniami jest zasadniczy. O ile bowiem sondaże dość dobrze przewidują, ile dana partia otrzyma mandatów w poszczególnych krajach, o tyle w Brukseli arytmetyka rządzi się nieco innymi prawami. Projekcje dotyczą istniejącego już podziału na frakcje, dlatego najważniejszą zmienną w tych równaniach jest wskaźnik poparcia dla partii „bez afiliacji”. Takich jak usunięta niedawno z ID niemiecka AfD, Fidesz Viktora Orbána, francuska Rekonkwista Erica Zemmoura, prorosyjskie Odrodzenie z Bułgarii czy polska Konfederacja.

AfD

Giorgia Meloni

Matteo Salvini

Parlament Europejski

skrajna prawica

Viktor Orbán

wybory do Parlamentu Europejskiego 2024

Mateusz Mazzini

Socjolog, reporter, latynoamerykanista. Absolwent Uniwersytetu Oksfordzkiego, studiował też na Narodowym Uniwersytecie Walijskim, w Kordobie i Bilbao. Pisze o europejskiej skrajnej prawicy, populizmie, krajach Ameryki Łacińskiej, Globalnego Południa, wydarzeniach na Zachodzie i południu Europy. Nominowany do Grand Press 2020 w kategorii „reportaż prasowy”. Laureat dziennikarskich stypendiów przyznawanych przez „Deutsche Welle”, Balkan Insight i Balkan Investigative Reporting Network. Autor książki „Koniec tęczy. Chile po Pinochecie”. Współpracuje z „Gazetą Wyborczą”, „Polityką” i „Przeglądem”, publikował też m.in. na łamach „Washington Post”, „Foreign Policy”, „El País" i „Foreign Affairs”. W TVP World prowadzi „Wider View”, cotygodniowy program o sprawach międzynarodowych.

Rozwiń