Orbán z Moskwy ruszył do Pekinu. Kto go wreszcie okiełzna? To się może skończyć katastrofą

Węgierski premier prosto z Moskwy poleciał do Pekinu, gdzie spotkał się z przywódcą Chin. Znów próbuje przekonać świat, że jest emisariuszem pokoju w konflikcie Ukrainy z Rosją. A tak naprawdę służy Kremlowi.

W europejskich kręgach dyplomatycznych i eksperckich coraz częściej pada pytanie, czy istnieje jakaś granica, której Viktor Orbán nie przekroczy. Jeszcze niedawno padało w ramach gorzkiego żartu, dziś jest formułowane na poważnie. Węgierski rząd przestaje utrzymywać jakiekolwiek pozory jedności i solidarności z partnerami w Unii Europejskiej i NATO.

Po wizycie w Moskwie (Orbán jako pierwszy unijny polityk od wybuchu wojny uczestniczył w bilateralnym spotkaniu z Władimirem Putinem) kontynuuje swoją podróż na Wschodzie. Następnym przystankiem okazał się Pekin, gdzie spotkał się z Xi Jinpingiem. Wyraził tu poparcie dla chińskiej inicjatywy pokojowej, która w dużej mierze pokrywa się z propozycją Budapesztu. Opiera się ona na jak najszybszym doprowadzeniu do „krótkotrwałego zawieszenia broni” (cokolwiek miałoby to znaczyć), po którym nastąpiłyby rozmowy pokojowe między Moskwą i Kijowem, prawdopodobnie, choć nie zostało to wyrażone wprost, przy mediacji samego Orbána.

Orbán w Chinach. Co na to Bruksela?

Węgierski premier chwalił Chiny jako „siłę dającą stabilizację na arenie międzynarodowej” i dziękował za „liczne konstruktywne inicjatywy pokojowe”, które wypływają spod ręki Xi. Nawiązał m.in. do projektu, który Chińczycy przedstawili w maju wspólnie z rządem Brazylii – miałby on zakończyć działania na ukraińskim froncie bez orzekania o winie Rosji.

Chiny

NATO

Viktor Orbán

Władimir Putin

Xi Jinping

Mateusz Mazzini

Socjolog, reporter, latynoamerykanista. Absolwent Uniwersytetu Oksfordzkiego, studiował też na Narodowym Uniwersytecie Walijskim, w Kordobie i Bilbao. Pisze o europejskiej skrajnej prawicy, populizmie, krajach Ameryki Łacińskiej, Globalnego Południa, wydarzeniach na Zachodzie i południu Europy. Nominowany do Grand Press 2020 w kategorii „reportaż prasowy”. Laureat dziennikarskich stypendiów przyznawanych przez „Deutsche Welle”, Balkan Insight i Balkan Investigative Reporting Network. Autor książki „Koniec tęczy. Chile po Pinochecie”. Współpracuje z „Gazetą Wyborczą”, „Polityką” i „Przeglądem”, publikował też m.in. na łamach „Washington Post”, „Foreign Policy”, „El País" i „Foreign Affairs”. W TVP World prowadzi „Wider View”, cotygodniowy program o sprawach międzynarodowych.

Rozwiń