Trump i Putin w Budapeszcie. Kto tu rozdaje karty? Orbán triumfuje, Unia znów upokorzona

Nie ma żadnej gwarancji, że zapowiedziany przez prezydenta USA szczyt bilateralny w Budapeszcie z udziałem Władimira Putina przyniesie przełom w wojnie. Pokazuje to jednak po raz kolejny, że Bruksela straciła jakąkolwiek podmiotowość.

Domniemany i analizowany na całym świecie proukraiński zwrot w polityce Donalda Trumpa trwał tak krótko, że nie można go nawet nazwać zwrotem. Jak prawie wszystko w czasie jego drugiej kadencji, przynajmniej w zakresie polityki zagranicznej. Zapowiedzi presji celnej na Indie, ataki na europejskie kraje kupujące rosyjskie surowce, aluzje o możliwym przekazaniu Ukrainie rakiet dalekiego zasięgu Tomahawk okazały się właśnie tym – zapowiedziami, atakami, aluzjami, niczym więcej.

Realnych efektów rozmaitych deklaracji Trumpa nie ma, bo nie może być – amerykańska polityka zagraniczna jest nieefektywna, Biały Dom wybił jej zęby, zwalniając tysiące urzędników, eliminując instytucje budujące demokratyczne soft power i przede wszystkim ustępując wobec dyktatorów jak świat długi i szeroki. Dzisiejsza dyplomacja Waszyngtonu to mieszanka chaosu, nieprzewidywalności, antyekspertyz i gróźb. Trudno spodziewać się silnej, dalekosiężnej strategii w takich ramach intelektualnych.

Trump znów zmienił front

Dokładnie to stało się w czwartek w czasie i po rozmowie Trumpa z Władimirem Putinem. Kiedy już wydawało się, że inicjatywa jest po stronie Ukrainy, zarówno na polu walki, jak i w wysiłkach dyplomatycznych, Trump znowu zmienił front. Już miał dać Wołodymyrowi Zełenskiemu Tomahawki, już szukał sposobu na zaszantażowanie Narendry Modiego – po czym wyciągnął rękę do Putina. I zrobił to za pomocą ulubionego podwykonawcy na arenie międzynarodowej, czyli

Donald Trump

Unia Europejska

Viktor Orbán

Węgry

Władimir Putin

Wojna w Ukrainie

Mateusz Mazzini

Socjolog, reporter, latynoamerykanista. Absolwent Uniwersytetu Oksfordzkiego, studiował też na Narodowym Uniwersytecie Walijskim, w Kordobie i Bilbao. Pisze o europejskiej skrajnej prawicy, populizmie, krajach Ameryki Łacińskiej, Globalnego Południa, wydarzeniach na Zachodzie i południu Europy. Nominowany do Grand Press 2020 w kategorii „reportaż prasowy”. Laureat dziennikarskich stypendiów przyznawanych przez „Deutsche Welle”, Balkan Insight i Balkan Investigative Reporting Network. Autor książki „Koniec tęczy. Chile po Pinochecie”. Współpracuje z „Gazetą Wyborczą”, „Polityką” i „Przeglądem”, publikował też m.in. na łamach „Washington Post”, „Foreign Policy”, „El País" i „Foreign Affairs”. W TVP World prowadzi „Wider View”, cotygodniowy program o sprawach międzynarodowych.

Rozwiń