Jeśli na czele antyprezydenckiej manifestacji staje sam prezydent, w podwiniętej koszuli we wzorki, jeśli jedni palą jego portrety, a inni obok wiwatują na jego cześć, to jesteśmy na Filipinach Rodriga Duterte. Przywódcy nowego typu.
Od końca maja 2017 r. uciekło z oblężonego Marawi 360 tys. osób, 170 tys. dzieci. Trudno powiedzieć, kiedy będą mogli wrócić; po czterech miesiącach ciężkich walk ulicznych i bombardowaniach niewiele pozostało z Marawi – dużego miasta na filipińskiej wyspie Mindanao. Uciekający przed dżihadystami spod szyldu tzw. Państwa Islamskiego szukają schronienia. Przedstawione fotografie zostały zrobione w centrach ewakuacyjnych w Pantao Regat i Sagularan oraz w medresie Buobong. Artykuł Witolda Pawłowskiego na temat sytuacji na Filipinach w najnowszym numerze POLITYKI.
Na mapie wielkich nieszczęść świata przybył migający punkt – na południu Filipin. Na bardzo długie lata.
Bić skur…! To mniej więcej cały program Rodrigo Duterte, którego Filipińczycy wybrali sobie na prezydenta.
Chińskie roszczenia do Morza Południowochińskiego są nieuzasadnione, orzekł Stały Trybunał Arbitrażowy w Hadze, ciało powołane do rozstrzygania sporów między państwami.
30 lat temu miliony Filipińczyków wyległy na ulicę, aby obalić skorumpowane rządy Ferdinanda Marcosa. Siła ludu, jak później nazwano rewolucję, usunęła dyktatora, ale jego duch wciąż krąży po kraju.
Sto lat temu, 15 czerwca 1913 roku, amerykańska armia zdławiła rebelię islamskiego ludu Moro. Był to ostatni poważny epizod trwającej od 1899 roku krwawej wojny amerykańsko-filipińskiej.
T-shirty zostały „skolonizowane' przez Amerykanów - od Kairu po Manilę. Nadchodzi jednak nowa era, twierdzą młodzi projektanci z Filipin i obserwatorzy kulturowych zmian: renesans narodowych symboli.
Kolejki po chleb łatwo przeradzają się w rozruchy, a szybujące ceny żywności są większym zagrożeniem dla stabilności niektórych krajów niż terroryści, ostrzegają analitycy.