Wędrówki Żydów z ziem polskich.
Życie codzienne emigracji zarobkowej na przełomie XIX i XX w.
Chcąc ograniczyć biedę i bezrobocie, władze II RP starały się skłonić obywateli do emigracji, a jednocześnie nie stracić na nich wpływu za granicą.
Całościową obsługą zarobkowych wyjazdów zajmował się Syndykat Emigracyjny, spółka z udziałem Skarbu Państwa.
Masowe wyjazdy zarobkowe wpłynęły na rozwój polskiej żeglugi.
Druga wojna światowa przyniosła kolejną wielką falę wysiedleńców i uchodźców, zwanych z angielska dipisami. Część z nich zasiliła kręgi emigracji.
Brytyjczycy nie ukrywali, że żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych najchętniej odesłaliby do ojczyzny, nawet jeśli czekało ich tam więzienie lub nawet śmierć. Ale ci uparcie wybierali emigrację.
Wyjazdy, nawet ze szlachetnych pobudek, przez stulecia były surowo oceniane jako porzucenie ojczyzny.
