Była premier postanowiła nie walczyć o przywództwo w PO. Po tym, jak przegrała pojedynek o przewodnictwo nad klubem, doszła do wniosku, że chyba nie ma szans także w konkurencji z Grzegorzem Schetyną.
Przegrana odchodzącej premier w wyborach na szefa klubu PO to symboliczny koniec tej Platformy, którą znaliśmy. Nowa fala wzbiera w partii, ale może okazać się za słaba, by ją unieść.
I dla premier ustępującego rządu Ewy Kopacz, i dla prezydenta powstaje kolizja terminów. Na dobrą sprawę oboje powinni i mogliby być na obu tych posiedzeniach.
Wybory Platformy są dzisiaj o wiele poważniejsze i zasadnicze niż wybór przewodniczącego czy przewodniczącej partii.
Polityka zagraniczna i obronność miały być ważną częścią debaty wyborczej między premierem rządu i kandydatką na premiera, ale 90-sekundowe wyuczone ogólniki nie bardzo się do tego nadają.
Na miesiąc przed wyborami wciąż wiemy bardzo niewiele. Pewne jest tylko to, że próg wyborczy przekroczą PiS i Platforma, reszta to rozległa strefa niepewności.
Wraz z rozgrywką o referenda skończyły się także wakacje polityczne, pięknie kwitnie za to kohabitacja.
Oczekuję rozszerzenia listy referendalnych pytań po spotkaniu z przedstawicielami wszystkich partii – oświadczyła po zarządzie PO premier Ewa Kopacz.
Ewa Kopacz znalazła się w przełomowym punkcie. Ale jeśli nawet dostrzegła cień szansy na dogonienie PiS, musi jeszcze zmobilizować Platformę, która już zaczęła się układać do opozycyjnego snu.
Skoro Platforma chce się zmieniać, to co na jedynce w woj. lubuskim robi Stefan Niesiołowski, który tylko przez kosmiczne nieporozumienie jest szefem sejmowej komisji obrony? Takich absurdów jest więcej.