W Strategii Demograficznej 2040 nie ma nic, co pozwoliłoby mieć nadzieję, że Polacy będą chcieli i mogli mieć więcej dzieci, a za niecałe 20 lat ludność naszego kraju przestanie się kurczyć. Nie pochwalił jej ani jeden demograf, premier – jak zwykle – chwalił się sam.
Kraków i Kielce też będą finansować zabiegi in vitro. Od dziewięciu lat swój program prowadzi Częstochowa, która nie oglądając się na PiS, jako pierwsza zaczęła pomagać bezdzietnym parom.
Z ogłoszonego cztery lata temu „Programu kompleksowej ochrony zdrowia prokreacyjnego” zostały tylko szczątkowe założenia. Zmarnotrawiono połowę jego budżetu.
„Jeśli chcemy mieć węgierskie dzieci, a nie imigrantów, powinniśmy wszelkimi środkami wspierać politykę prorodzinną” – podsumował w swoim stylu premier Węgier.
Przytłaczający we wnioskach raport o dostępie Polek do praw reprodukcyjnych, a więc dotyczących tego, czy, kiedy i w jakich warunkach rodzić dzieci, opublikowała Federacja na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny.
Gdyby część socjalną programu PiS czytać expressis verbis, można by mieć nadzieję, że o władzę starają się odpowiedzialni politycy. Tyle że pisać można, dopóki starcza papieru. A Polsce potrzeba załatwienia spraw podstawowych.
Z programu kompleksowej ochrony zdrowia reprodukcyjnego zniknął prognozowany wskaźnik jego efektywności: 30 proc. ciąż. Potwierdziło się to, co od dawna mówili lekarze: ten program nie leczy.
Dlaczego ten temat jest taki trudny?
Leczenia potrzebuje 1,5 mln par. Nie dano nam narzędzi, by leczyć niepłodność. Program wprowadzony przez PiS to nieporozumienie – twierdzą lekarze.
Wierzą w Boga, dlatego nie decydują się na potępiane przez Kościół in vitro i inseminację. Niepłodni po katolicku.