Lizbońska melancholia

Dla Europejczyków Portugalia jest miejscem magicznym. Pięćdziesiąt kilometrów od Lizbony, na skałach Cabo de Rocca kończy się nasz świat. Stąd już nie ma dokąd uciekać. Jednak to wybrzeże jest tak łagodne i słoneczne, że Antonio Tabucchi nie miał serca akurat tu skończyć swej powieści kryminalnej. Również Cyril Collard, scenarzysta, autor i główny aktor „Dzikich nocy”, rezygnuje na portugalskiej krawędzi Europy z samobójstwa. Chory na AIDS wraca do Paryża – do tej umieralni kultury europejskiej zarażonej wirusem postmodernizmu. W portugalskiej melancholii jest mimo wszystko dużo radości życia.

Przegniłe karawele

Ach, Europo! Iść do ciebie pod rękę ze swymi trupami czy przedtem poprzybijać narodowe wampiry osinowymi kołkami? To nie tylko nasz dylemat, ale również np. Portugalczyków, naszych sąsiadów z przeciwległej strony europejskiego podwórka.

Święta Maria od Targów

Teraz wy

Rozmowa z Jaime Gamą, ministrem spraw zagranicznych Portugalii

Drugi most przez Tag

Ćwierć wieku temu - 25 kwietnia 1974 r. - w Portugalii upadł autorytarny reżim sprawujący władzę od 1926 r. Gdyby "rewolucja goździków" potoczyła się bardziej na lewo i portugalscy komuniści przejęli władzę, radzieccy przywódcy uwierzyliby, że trzymają Europę w kleszczach. Być może widoczna już wtedy erozja komunizmu zostałaby zatrzymana. Portugalska rewolucja jest ważnym wydarzeniem w powojennej historii Europy.

Heretyk z wyboru

José Saramago zastanawiał się w 1993 r. w swoich dziennikach, jak też przyjęto jego kontrowersyjną "Ewangelię według Jezusa Chrystusa" w Polsce, kraju katolickim. Świetne polskie przekłady "Ewangelii" i "Baltazara i Blimundy" przeszły jednak bez echa, krytycy nie kwapili się do oceny dziwnego pisarza z dalekiego kraju. Może teraz dzięki przyznanej mu  właśnie literackiej Nagrodzie Nobla wzrośnie zainteresowanie jego twórczością.