Debata nienawiści i bełkotu. Kto zyskał i stracił? Jedno w tym szaleństwie warto odnotować

13 maja 2025

Debata prezydencka w TVP Sławomir Kamiński / Agencja Wyborcza.pl

Nie było chyba głupstwa, którego któryś z kandydatów zapomniałby powiedzieć. Nie, to nie było wcale śmieszne. Lecz w całym tym szaleństwie głupoty, nienawiści i podłości jedna rzecz warta była odnotowania.

W tej kampanii debat była obfitość. Ale ta najważniejsza, wymagana przez kodeks wyborczy, miała miejsce w poniedziałek 12 maja wieczorem i trwała ponad trzy i pół godziny. W studiu TVP stawili się wszyscy kandydaci na urząd prezydenta oraz troje dziennikarzy – z TVP (Dorota Wysocka-Schnepf), TVN24 (Radomir Wit) oraz Polsat News (Piotr Witwicki). Debatę szczegółowo relacjonowaliśmy.

Tradycją jest wydawanie przez dziennikarzy werdyktów rozstrzygających, kto wygrał, a kto przegrał. Oczywiście dotyczy to głównie debat jeden na jednego, ale nawet w takiej ogromnej debacie, w której udział bierze kilkanaście osób, można wyróżnić głównych kandydatów i ocenić ich konfrontację. Czy więcej zyskał (bądź stracił) Rafał Trzaskowski, czy Karol Nawrocki?

Atak na „flippera” Nawrockiego

Od pierwszej chwili Rafał Trzaskowski dbał o to, aby temat wyłudzenia przez Karola Nawrockiego kawalerki od starszego mężczyzny był obecny. I to się udało, w dużej mierze dzięki pomocy Szymona Hołowni. Swoje dołożyła Magdalena Biejat, a i Krzysztof Stanowski zrobił aluzję na ten temat. Nawrocki był zmuszony brnąć w tyleż idiotyczne, co bezczelne (trudno powiedzieć, co bardziej) samochwalstwo, jakim to jest wielkim altruistą i filantropem. Udało się też Trzaskowskiemu przypomnieć aferę z nieopłaconymi przez Nawrockiego noclegami w apartamentach Muzeum II Wojny Światowej, choć zabrakło prostego objaśnienia przypominającego, o co chodziło w tamtej sprawie.

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.