Grotowski własnymi słowami, dla zwykłego człowieka, a nie dla specjalisty – teoretyka czy historyka teatru – takie założenia przyjęli redaktorzy „Tekstów zebranych” jednego z najważniejszych reformatorów teatru XX w., twórcy nowych form treningu aktorskiego. I faktycznie, czytając ten tom, tekst po tekście – ułożone w porządku chronologicznym – można odnieść wrażenie, że oto wspólnie z Grotowskim przebywamy jego drogę artystyczną. Na ponad tysiącu stron znajduje się 138 tekstów z lat 1954–98: artykuły prasowe, wywiady, polemiki, eseje, autoryzowane transkrypcje wystąpień publicznych i wykładów. Przedstawia w nich i tłumaczy kluczowe dla swojej myśli teatralnej terminy, jak m.in. teatr ubogi, akt całkowity, parateatr, teatr źródeł czy dramat obiektywny. Prostuje nieprawdziwe informacje dotyczące najgłośniejszych spektakli: „Księcia Niezłomnego” i „Apocalypsis cum figuris”. A w wystąpieniach publicznych z czasów zaangażowania w antystalinowskich organizacjach młodzieżowych przedstawia swoją wizję socjalizmu (wolność!). 37 spośród tekstów opublikowanych w tomie nie ukazało się dotychczas po polsku (m.in.: „Wokół powstawania Apocalypsis” z 1969 r., „Reżyser jako widz zawodowy” z 1984 r. czy „Montaż w pracy reżysera” z 1989 r.), zaś 17 to światowe pierwodruki (m.in. prace dyplomowe pisane na zakończenie studiów oraz teksty przygotowane przez Leszka Kolankiewicza na podstawie przemówień i spotkań Grotowskiego z lat 70.). Nie ma za to prywatnej korespondencji twórcy oraz cykli wykładów uniwersyteckich wygłoszonych przez Grotowskiego w rzymskiej La Sapienzy i paryskim Collège de France. Te ostatnie zostaną w przyszłości wydane w osobnym tomie.
Jerzy Grotowski, Teksty zebrane, redakcja: Agata Adamiecka-Sitek, Mario Biagini, Dariusz Kosiński, Carla Pollastrelli, Thomas Richards, Igor Stokfiszewski, wydawcy: Instytut im. Jerzego Grotowskiego, Instytut im. Zbigniewa Raszewskiego, Wydawnictwo Krytyki Politycznej, Warszawa 2013, s. 1136
