Sportowe sukcesy Ireny Szewińskiej są imponujące. Zdobyła siedem medali olimpijskich: trzy złote oraz po dwa srebrne i brązowe. Pobiła dziesięć rekordów świata. Na swoim koncie miała też dziesięć medali mistrzostw Europy. W 1974 r. została uznana najlepszą sportsmenką na świecie (przez agencję United Press International). Czterokrotnie uzyskała tytuł najlepszego sportowca w Polsce w plebiscycie „Przeglądu Sportowego”.
Bardzo utalentowana nastolatka
Urodziła się w Leningradzie jako Irena Kirszenstein. Po wojnie jej rodzice osiedlili się w Warszawie. Jej lekkoatletyczny talent odkrył już w szkole podstawowej Jan Kopyto, który prowadził koło lekkoatletyczne i był trenerem w Polonii Warszawa. Szewińska rozpoczęła treningi w wieku 14 lat, zaskakując nauczycieli świetnymi wynikami w skoku w dal i biegu. W wieku 16 lat zdobyła pierwsze medale mistrzostw Polski młodzików, a dwa lata później podczas igrzysk juniorów (bieg na 200 m, skok w dal, bieg 4x100 m).
W 1968 r. stała się przedmiotem nagonki antysemickiej, której pretekstem było zgubienie przez polską sztafetę pałeczki podczas igrzysk w Meksyku, co pozbawiło drużynę możliwości wejścia do finału. W wyniku manipulacji Szewińską usunięto z reprezentacji.
Sport i polityka
Karierę sportową zakończyła w 1980 r. Później działała w organizacjach sportowych (Polski Związek Lekkiej Atletyki, ale także federacje europejskie i międzynarodowe). Była wiceprezesem Polskiego Komitetu Olimpijskiego oraz członkinią Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego.
W 2005 r. znalazła się w Komitecie Honorowym Lecha Kaczyńskiego, w 2015 r. – w takim samym gremium popierającym Bronisława Komorowskiego. Otrzymała wiele odznaczeń państwowych, w tym najwyższe, czyli Order Orła Białego (z rąk prezydenta Andrzeja Dudy). Bronisław Komorowski odznaczył ją Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski.
Z mężem Sławomirem Szewińskim, także sportowcem, miała dwóch synów. Przez lata zmagała się z chorobą nowotworową.