30 lat polskiej kultury w telegraficznym skrócie
Jak radziła sobie polska kultura w wolnym kraju? Czy mogła liczyć na wsparcie państwa? Jakie dzieła powstawały i czy odnosiły sukcesy za granicą?
Jak radziła sobie polska kultura w wolnym kraju? Czy mogła liczyć na wsparcie państwa? Jakie dzieła powstawały i czy odnosiły sukcesy za granicą?
Specjalne wydanie podkastu „Kultura na weekend” poświęcamy jak co roku laureatom Paszportów POLITYKI. Przyglądamy się tegorocznej gali i próbujemy przewidzieć dalsze losy zwycięzców.
Rozdane! Za nami 30. edycja Paszportów POLITYKI. Podsumowaliśmy ostatni rok w kulturze, kolejny trudny dla branży i twórców zdanych na (nie)łaskę władz, ale i minione trzy dekady polskiej twórczości. Wchodzimy w czwartą.
Nadzieją napawa to, że w 30 lat od swoich początków Paszporty POLITYKI odnajdują dawnych laureatów i nominowanych w sytuacji niekwestionowanych liderów swoich dziedzin. W tym jubileuszowym roku patrzymy więc w przyszłość, zarazem spoglądając wstecz.
Nagroda za niejednoznacznie naszkicowanych bohaterów w wyrazistym krajobrazie społecznym i politycznym w serialu „Wielka woda”, za bezgraniczną empatię, uczciwość i szczerość.
Nagroda za spektakle ważne, odważne i nieoczywiste. Dyktowane, podobnie jak cała działalność laureata w środowisku artystycznym i kierowanie teatrem, troską o jakość i przyszłość naszego społeczeństwa.
Za umiejętne połączenie tradycyjnego dziennikarstwa wysokiej próby z najnowszymi rozwiązaniami technicznymi cyfrowych mediów, by w oryginalny sposób opowiadać o dramatycznych wydarzeniach, jak wojna w Ukrainie. Za „Jeden dzień w...” kolektywu Outriders.
Nagroda za odważne podejmowanie w malarstwie tematyki kobiecej, której nadaje osobisty i pełen emocjonalnego zaangażowania wyraz. Za opowiadanie o teraźniejszości i o sobie za pomocą oryginalnie wykorzystanych wzorców dawnego malarstwa.
Nagroda za książkę „Gdynia obiecana. Miasto, modernizm, modernizacja 1920–1939”, znakomitą opowieść o mieście, która stawia pytanie o modernizację. Za przekonującą dekonstrukcję mitu „miasta z morza i marzeń”.
Za ogromną muzykalność, wrażliwość i nieprzeciętną radość tworzenia sztuki. Za konsekwentną pracę, która doprowadziła w zeszłym roku do międzynarodowych sukcesów ze zwycięstwem w paryskim konkursie La Maestra na czele.
Za otwartość stylistyczną, za umiejętność pracy z różnymi artystkami i artystami oraz za twórcze inspirowanie się różnymi nurtami. Za rozwój własnego muzycznego języka i przenoszenie go w swoich produkcjach z undergroundu do mainstreamu.
Za zrewolucjonizowanie języka literatury, za ukształtowanie polskiej muzyki popularnej ostatnich dekad i za malarstwo, które sprawiło, że całe pokolenie twórców uwierzyło w swoją szansę na międzynarodowy sukces.
Kino bywa formą społecznej terapii, choć nie na taką skalę, jakbym chciała – mówi Aleksandra Terpińska, laureatka Paszportu POLITYKI za film „Inni ludzie”.
Staram się oddać napięcie, które wynika z treści, z bohaterów. Teatr i muzyka mają mnóstwo punktów stycznych – mówi Dominik Strycharski, który odebrał Paszport POLITYKI jako muzyk w teatrze.
Nie mam duszy aktywisty, który wyjdzie na barykady, nie jestem twórcą politycznym. Ale jak sobie wymyślę jakąś koncepcję, to się jej trzymam – mówi Ralph Kaminski, laureat Paszportu POLITYKI w kategorii Muzyka popularna.
Środowisko aktywistyczne traktuję jak swoją pracownię. Tak jak malarz gdzieś na poddaszu naciąga płótno, ja angażuję się w bezpośrednią pomoc – mówi Jana Shostak, laureatka Paszportu POLITYKI w kategorii Sztuki wizualne.
Zrozumiałem, że polskie dziedzictwo jest moim dziedzictwem, nawet jeśli się z nim głęboko nie zgadzam – mówi Mikołaj Sobczak, laureat Paszportu POLITYKI w kategorii Sztuki wizualne.
To książka o dorastaniu, młodzieńczym buncie, smutku, bo świat jest dla nas, młodych, nieprzyjazny, a przyszłość rysuje się w ciemnych barwach – mówi 25-letni laureat literackiego Paszportu POLITYKI Łukasz Barys.
Dla mnie muzyka generowana z nagrań jest ciekawsza niż ta generowana z prądu. Dźwięki nagrane mają swoją emocjonalność, swoją historię – mówi Teoniki Rożynek, laureatka Paszportu POLITYKI w kategorii Muzyka poważna.
Kwestia tego, czy „Papetura” się zwróci, jest drugorzędna. Myślę natomiast, że pozwoli mi się poświęcić robieniu gier w przyszłości – mówi Tomasz Ostafin, laureat Paszportu POLITYKI w kategorii Kultura cyfrowa.
Główni Partnerzy Paszportów POLITYKI 2022
Partnerzy Strategiczni Paszportów POLITYKI 2022
Partner kategorii Sztuki Wizualne
Partner kategorii Teatr
Partner kategorii Kultura Cyfrowa
Partner kategorii Film
Partner Paszportów POLITYKI 2022
Partnerzy medialni Paszportów POLITYKI 2022
Partnerzy GALI Paszportów POLITYKI 2022