Wschodnia ściana płaczu

W poszerzonej Unii Europejskiej najbiedniejszym regionem będzie województwo lubelskie, zastępując portugalskie Alentejo. Polska wschodnia traci dystans nawet do innych regionów kraju, w tym szczególnie do wielkich miast.

O biednych robotnikach i złym Cupiale

Konflikt w Ożarowie zażegnano, niestety będą następne

Dzicy nadchodzą

Na dziko zajmowali dotychczas mieszkania ludzie z marginesu, kobiety z małymi dziećmi uciekające od mężów alkoholików i inni nieszczęśnicy. Ostatnio pojawiła się nowa kategoria „dzikich”: cwaniacy wykorzystujący ułomne prawo. Ustawa o ochronie praw lokatorów zapewnia im bezkarność.

Zimno bez takiej gromady

W Polsce jest 516 tys. rodzin, które mają ponad czworo dzieci. Ile jest takich, w których dzieci jest piętnaścioro i więcej? Może kilkanaście, może kilkadziesiąt? Oto dwie z nich.

Do książek jej nie ciągnie, bardziej do muzyki. Czego chce Ewa

Kiedy można było poprzestać na podstawówce, dzieci Reginy na niej poprzestawały. Teraz kończą edukację na gimnazjum. Dlaczego? Trudno powiedzieć. Z niechcenia jakiegoś chyba.

Panie pomocne. Pierwsza linia frontu walki z biedą

Formalnie urzędniczki średniego szczebla, faktycznie – zwłaszcza w małych społecznościach znękanych biedą i bezradnością – są kimś znacznie ważniejszym. Czasem ważniejszym od wójta i proboszcza. Panie z opieki społecznej – szafarki dóbr i pieniędzy.

Szczyt biedy

Świat walczy z biedą od lat i walkę tę przegrywa. Nigdy jeszcze we współczesnej historii nie było tak wielkich różnic między bogatymi a biednymi. Czy Szczyt Ziemi w Johannesburgu, największa w dziejach konferencja ONZ, może coś zmienić?

Wisząc na dziadku

Bóg raczy wiedzieć, z czego żyją. Urodzić się dziś we wsi Smarzewo lub Ruda Komorska, to jakby dostać się do zaklętego kręgu. Tutaj uczysz się jednego: jak uczepić się renty.

Twardy bruk do zgryzienia

Meble przewozi się do magazynu, psa do schroniska, człowiek wyrzucany jest na ulicę. Eksmisje na bruk przeprowadzane są obecnie bardzo rzadko, ale ciągle w ten sam bezwzględny sposób. Jednocześnie prawo mieszkaniowe uważane jest za przesadnie opiekuńcze. Dlaczego ta opiekuńczość zawodzi?

Dzieci z żelaza

Nauczyciele lękają się, że swym dzieciństwem bez dzieciństwa ci mali dorośli zarażą innych. Rówieśnicy wołają: złomiarze, brudasy!; jakby chcieli zagłuszyć swoje upokorzenie biedą – upokarzając innych. Ci przezywani czasem pięścią odpowiedzą na słowo, czasem prychną pogardliwie na łatwą pogardę. Może skończą pod sklepem. Może w krwawym napadzie. Może w wymarzonym warsztacie stolarskim. A może, co najwspanialsze, założą punkt skupu złomu.