Nowy adres: Polska

Przez ponad cztery powojenne dekady największą grupę cudzoziemców w Polsce stanowili żołnierze Armii Czerwonej. Dzisiaj w jednym tygodniu granice Polski przekracza więcej obcokrajowców niż za Gomułki przez cały rok. Część z nich rozpływa się we mgle.

Sołtys z importu

W ostatnich wyborach do samorządów kilka lokalnych społeczności postawiło na obcych. W maleńkich wsiach, miasteczkach, ale też w województwach do władz weszli ludzie nie stąd. Wybrali ich ci, którzy podobnych odmieńców na co dzień niespecjalnie lubią. Jak się z tym czują teraz obie strony?

Przeszczepieńcy

W Polsce żyje dziś 4,5 tys. obywateli państw Unii Europejskiej. Francuz, Anglik lub Grek to coraz częściej mieszkaniec Polski, który ani myśli stąd wyjeżdżać, bo właśnie w Polsce czuje się u siebie. Można powiedzieć nawet – bardziej u siebie niż u siebie.

Osobliwe atrakcje dzikiego wschodu

W czasach, gdy przemysł turystyczny na świecie słabnie, my – wydawać by się mogło – mamy szczególne powody do zmartwień. Ani ciepłego morza, ani niezawodnej pogody, ani tak zwanej infrastruktury. Tymczasem polskim atutem nieoczekiwanie okazują się: kult papieża, staromodne rolnictwo, rozległe bagna oraz Delicje szampańskie.

Czarna praca, szara płaca

Zagrożenie wojną z Irakiem mocno przerzedziło szeregi imigrantów zarobkowych w Izraelu. Problem jednak pozostał. Populiści chcą ich wyrzucać, inni protestują: obcy wezmą pracę, której my nie chcemy. Wśród obcych dużą grupę stanowią Polacy.

Pasja smaku

W Polsce istnieje już klan obcych szefów kuchni, którzy z różnych powodów, czasem trudnych do wykrycia, osiedlili się w kraju kiszonej kapusty i kwaśnej śmietany. Wśród nich jest kilku, może kilkunastu tych największych, upragnionych pod każdą szerokością geograficzną. Zostali tu, bo w Polsce łatwiej niż we Francji czy Włoszech zostać mistrzem, łatwiej o splendor i dobrze płatną pracę.

Przystanek Jelonki

Minister N. wracał kiedyś windą na salę obrad w towarzystwie litewskiego prezydenta Landsbergisa. Zaczynała się właśnie międzynarodowa konferencja zorganizowana w luksusowym wiedeńskim hotelu. Trzecim towarzyszem podróży w windzie był milczący czarnoskóry obywatel w zielonej szacie etnicznej. Kiedy rozluźnieni dyplomaci w garniturach pozwolili sobie na żartobliwe komentarze pod adresem sukni obywatela, ten nie wytrzymał. – Studiowałem w Warszawie – wyjaśnił najczystszą polszczyzną – a teraz jestem wiceprezydentem Namibii. Zdaje się, jedziemy na tę samą konferencję.

Czarny humor, czyli granice żartu

Czterech Murzynów niesie lektykę z białym i jeden z nich ginie zabity strzałą nieznanego łucznika. Biały mówi: o kurde, czwarta opona w tym tygodniu. Tym i innymi dowcipami z miesięcznika „Dobry Humor” poczuł się dotknięty Samuel Fosso, Kameruńczyk na studiach w Legnicy. Sprawę sądową przegrał, ale sprowokował dyskusję o ksenofobii, rasizmie i granicach wolności słowa.

Oliperełka

Emanuel O., syn Uche i Nwasine, urodzony 22 grudnia 1978 r. w mieście Warri w Nigerii, wychowany w Lagos, piłkarz klubu Jaspers United, od trzech lat napastnik Polonii Warszawa. Ksywki i przezwiska: Oli, Pibit (dźwięk wydawany przez strusia pędziwiatra), Czarnecki (ksywka opisowa i patriotyczna), MC (Master of Ceremony, bo z każdego strzelonego gola cieszy się wyjątkowo widowiskowo).

Najgorsze, że Arab

W gabinetach prezydentów: Aleksandra Kwaśniewskiego i Hossny Mubaraka, w Internecie, w Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka, w egipskiej ambasadzie, czekają na odzew apele obywatela egipskiego zameldowanego w Piastowie pod Warszawą, wdowca, którego piątka dzieci od dwóch lat przebywa w domu dziecka.