Rosja: Bal u Szatana

Cerkiew rosyjska doprowadziła do zamknięcia muzeum Baby Jagi w prowincjonalnym miasteczku, by zgnieść siedlisko Złego. Ale w Rosji – z jej baśniami, carami, z jej bezkresem i sentymentalizmem – nie brak miejsc, gdzie unosi się zapach siarki, jak po balu opisanym przez Bułhakowa.

Anglia: Kraina króla Artura

Angielskie legendy to mieszanka opowieści prawdziwych i zmyślonych o dzielnych królach walczących z najeźdźcami – Rzymianami, Saksonami i wikingami – a także między sobą. Opowieści te są wciąż atrakcyjne, z czego niebywale korzysta przemysł turystyczny.

Szwecja: Za wikingami ku Rusi

„Szli za morze ku Waregom, ku Rusi, bowiem tak się zwali ci Waregowie Rusią, jako się drudzy zowią Szwedami, inni Normanami...”. Jeśli w trakcie naszych wakacyjnych podróży będziemy chcieli udać się w kierunku opisywanym w staroruskiej kronice Nestora, to wylądujemy w okolicach... Sztokholmu.

Hiszpania. Wyobraźnia don kichotów

Smak hiszpańskiej przeszłości można sprawdzić w dwóch miastach: kastylijskiej Segowii i andaluzyjskiej Sewilli. Prawdziwe wydarzenia historyczne mieszają się tu z legendami i klechdami. A miejsca z nimi związane nieodmiennie przyciągają turystów.

Francja: Z wizytą u Świętej Dziewicy

Jeśli Wiktor Hugo napisał już „Dzwonnika z Notre Dame”, Stendhal „Czerwone i czarne”, a Saint-Exupéry „Małego Księcia” – to po cóż jeszcze legendy i mity? Skoro jednak taki mamy zamysł, chciałem zaproponować sześć postaci lub przedmiotów mitycznych.

Słowacja. Zamek po zbóju

24 kwietnia 1836 r. na zamku w Devinie 15 uczniów bratysławskiego gimnazjum pod wodzą Lodovita Sztura dyskutowało o dziejach Wielkiej Morawy. Chłopcy otrzymali od Sztura starosłowiańskie imiona. Od tamtego momentu Devin stawał się symbolem słowackiego odrodzenia narodowego.

Czechy. Z Rzipu do Rzepy

Praojciec Czech ukląkł pod górą Rzip, ucałował ziemię i zawołał do swego plemienia: Oto miejsce, które wam obiecałem! Tu będzie nasza ojczyzna!

Poznaj klechdy Starego Świata

Język potoczny miesza mity, legendy i baśnie. Ale nam to nie przeszkadza. Już prawie z paszportem Unii w kieszeni i „Polityką” w ręce ruszamy śladami legend Europy.