Stanisław Ciosek był ekonomistą. Urodził się w 1939 r. W czasie studiów działał w Związku Studentów Polskich. Do PZPR przystąpił w 1959 r. Wspierany przez Edwarda Gierka w 1975 r. został I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Jeleniej Górze. W 1985 r. wszedł do rządu Józefa Pieńkowskiego i Wojciecha Jaruzelskiego. Odpowiadał za relacje ze związkami zawodowymi, był ministrem pracy, płac i spraw socjalnych.
Postulował reformy polityczne i społeczne oraz porozumienie z opozycją. Wraz z Jerzym Urbanem i gen. Władysławem Pożogą pisali raporty o pogarszających się nastrojach w kraju. We wrześniu 1987 r. napisali: „zmniejsza się stopniowo lęk przed wchodzeniem w konflikt z władzą”. Rok później, kiedy przez kraj przetaczała się fala strajków, miał powiedzieć do bliskiego współpracownika gen. Jaruzelskiego: „Patrz na te latarnie. Skończymy na nich”.
Czytaj też: ZSP. Studencka enklawa w PRL
Stanisław Ciosek: ambasador i doradca
Od 1988 r. uczestniczył w rozmowach w Magdalence. Z upoważnienia Wojciecha Jaruzelskiego prowadził je z episkopatem Polski oraz przedstawicielami opozycji. Brał też udział w obradach Okrągłego Stołu z ramienia władz PRL w 1989 r. Należał do grupy kilkunastu osób, które odgrywały największą rolę po stronie rządowo-koalicyjnej. Prócz niego należeli do niej Czesław Kiszczak, Andrzej Gdula, Janusz Reykowski, Aleksander Kwaśniewski, Władysław Baka.
Po 1989 r. został ambasadorem w Moskwie. Po upadku ZSRR objął to stanowisko w Federacji Rosyjskiej i sprawował je do 1996 r. Doradzał prezydentowi Aleksandrowi Kwaśniewskiego w sprawach polityki wschodniej. Od 1993 r. był przewodniczącym Polsko-Rosyjskiej Izby Przemysłowo-Handlowej. W trakcie kampanii prezydenckiej w 2020 r. doradzał liderowi Wiosny Robertowi Biedroniowi w sprawie polityki międzynarodowej.
O jego śmierci jako pierwsza napisała „Rzeczpospolita”, powołując się na informacje od córki. PAP z kolei potwierdziła je u polityka Lewicy Krzysztofa Janika.
Czytaj też: Okrągły Stół od A do Z