Skruszony sędzia Cichocki o bezprawiu państwa PiS. Tak działał diaboliczny system Ziobry

Zeznania Cichockiego trzeba uznać za ważny moment w historii rozliczania ekipy Jarosława Kaczyńskiego, a zwłaszcza Zbigniewa Ziobry. De facto odbył się tutaj sąd nad Ziobrą i skonstruowanym przez niego diabolicznym systemem, o którym Roman Giertych słusznie powiedział, że był wzorowany na putinowskiej Rosji.

Z wielką ciekawością czekaliśmy na kolejne posiedzenie tzw. zespołu ds. rozliczeń PiS, na którym, zgodnie z zapowiedzią jej przewodniczącego, posła i adwokata w jednym Romana Giertycha, mieliśmy usłyszeć mrożące krew w żyłach rewelacje kolejnego sygnalisty, czyli skruszonego byłego członka ekipy „dobrej zmiany”, zeznającego przeciwko swoim niedawnym kolegom. Czy można czymś przebić zeznania Tomasza Mraza, byłego dyrektora Departamentu Funduszu Sprawiedliwości w MS? Nie, złożone w czwartek 25 lipca zeznania sędziego Arkadiusza Cichockiego z Sądu Okręgowego w Gliwicach, niegdyś członka niesławnej „grupy Kasta”, nie były aż tak spektakularne. Z pewnością były jednakże istotne zarówno ze względów merytorycznych, jak i społecznych.

Z punktu widzenia ściśle prawnego były natomiast drugorzędne, bo sędzia Cichocki i tak zeznaje w prokuraturze, a różne informacje szczegółowe, które ma do przekazania, nie mogą być upubliczniane i nie mogliśmy ich poznać. Usłyszeliśmy jedynie aluzję, że mogą znaleźć się wśród nich dowody wywierania przez urzędników nacisku na sędziów w kwestii wyroków, jakie mieliby wydać. A to już najwyższy kaliber urzędniczej przestępczości.

Diaboliczny system Kaczyńskiego i Ziobry

Sędzia Cichocki mówił natomiast wiele o trzech sprawach: o działalności oskarżonego o szpiegostwo, zbiegłego na Białoruś byłego sędziego Tomasza Szmydta, o sposobie funkcjonowania

afera hejterska

Bogdan Święczkowski

Fundusz Sprawiedliwości

KRS

Łukasz Piebiak

Ministerstwo Sprawiedliwości

Roman Giertych

Sąd Najwyższy

sądy

Tomasz Szmydt

Zbigniew Ziobro

Jan Hartman

Filozof i publicysta, rocznik 1967, z pochodzenia wrocławianin, absolwent KUL, w latach 1990–2018 mieszkał w Krakowie, a obecnie w Warszawie. Jest profesorem filozofii na UJ (na Wydziale Nauk o Zdrowiu). Napisał ponad dwadzieścia książek z różnych dziedzin filozofii oraz podręczników. Zajmuje się metafilozofią, filozofią polityki, etyką i bioetyką. Od wielu lat uprawia publicystykę i komentuje wydarzenia polityczne. Oprócz „Polityki” współpracował lub współpracuje z kilkunastoma tytułami, m.in. „Przeglądem Politycznym”, „Gazetą Wyborczą”, „Tygodnikiem Powszechnym”, „Przekrojem”, „NIE”. W 2002 r. otrzymał nagrodę premiera za rozprawę habilitacyjną, a w 2009 nagrodę Grand Press w kategorii publicystyka.

Liberał o nachyleniu socjaldemokratycznym. Natura dość łagodna i koncyliacyjna, jakkolwiek ze skłonnościami neurotycznymi i upodobaniem do ironii. Może dlatego uchodzi za radykała, wszelako niesłusznie. W stanie wojennym tzw. wyrostek – rozrzucał ulotki itp. Potem uprawiał taternictwo i nadal lubi góry. Sporo politykował. Był członkiem Unii Wolności, blisko współpracował z SLD, a w latach 2012–14 współtworzył Twój Ruch. Założył i przez 25 lat prowadził czasopismo filozoficzne UJ „Principia”. Ma córkę Zofię. Więcej informacji o sobie (i nie tylko) zawarł w książce „Spowiedź antychrysta”.

Rozwiń