Rozważna i romantyczna
Recenzja książki: Anna Kamińska, „Wanda. Opowieść o życiu i śmierci”
Czy o mleczarzach powinni pisać tylko mleczarze? Niekoniecznie. Jednak być może w przypadku pewnych natręctw, pasji czy zawodów istnieje jakaś wspólnota doświadczeń, której brak osłabia prawo biografów do swobodnego wyboru bohaterów? Zwłaszcza kiedy chodzi o doświadczenia krańcowe (wyłączając czyny kryminalne), w których bohater definiowany jest przez zwarcie z przyrodą, także z żywiołem ludzkim. Jacek Hugo-Bader, pisząc niedawno o „wyprawie pogrzebowej” na Broad Peak, dał się sponiewierać górze, a przede wszystkim własnym bohaterom – z poruszającym skutkiem. Anna Kamińska idzie raczej równinami. Jej „Wanda” to uczciwie wychodzone, wypytane, wyszukane pół tysiąca stron relacji, plotek oraz sennych majaków podanych w szyku od wrocławskiego dzieciństwa po śmierć pod Kanczendzongą.
Anna Kamińska, Wanda. Opowieść o życiu i śmierci, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, s. 480