Teatr

Irydion Seweryna

Recenzja spektaklu: "Irydion", reż. Andrzej Seweryn

Krzysztof Kwiatkowski (w zbroi) w roli tytułowej. Krzysztof Kwiatkowski (w zbroi) w roli tytułowej. Bartosz Krupa / East News
Teatr Polski w Warszawie obchodzi stulecie. W 1913 r. dyrektor Arnold Szyfman zainaugurował jego działalność „Irydionem”, klasyczną tragedią Zygmunta Krasińskiego, co było wyzwaniem rzuconym warszawskiej publiczności, słynącej z tego, że chodziła tylko na sztuki lekkie, łatwe i przyjemne, z gwiazdami w obsadzie.

W 2013 r. gest Szyfmana powtarza obecny dyrektor Polskiego Andrzej Seweryn. Zaczyna sprytnie: przed wyreżyserowanym przez siebie spektaklem czyta słowa Maurycego Mochnackiego o koszmarnym guście stołecznych widzów. Konkluzja jest oczywista: jeśli komuś nie spodoba się „Irydion” Seweryna, wpisze się w obraz nakreślony przez Mochnackiego. Dowodem naszego dobrego gustu będzie oklaskiwanie przypowieści o niszczącej sile zemsty i ocalającej sile miłości.

Irydion (Krzysztof Kwiatkowski), Grek zaprogramowany przez ojca i mentora do walki z imperium rzymskim o wolność umiłowanej ojczyzny, poświęca na ołtarzu swej misji siostrę (Anna Cieślak), ukochaną (Marta Kurzak) i własną duszę. Można tu próbować doszukiwać się aluzji do dzisiejszych polityków i ich wyborców – mających poczucie krzywdy, żądnych odwetu, chętnie powołujących się na krzyż, ale już nie na chrześcijańskie wartości. Jednak spektakl Seweryna nie ma współczesnych odniesień. To rodzaj pompatycznej, pełnej wielkich słów i gestów opery bez arii. Ogląda się z szacunkiem dla trudu twórców, trudno jednak nie zauważyć, że także dla zmagających się z tekstem aktorów to już tylko historia teatru.

 

Zygmunt Krasiński, Irydion, reż. Andrzej Seweryn, Teatr Polski w Warszawie

Polityka 06.2013 (2894) z dnia 05.02.2013; Afisz. Premiery; s. 67
Oryginalny tytuł tekstu: "Irydion Seweryna"
Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Społeczeństwo

Dyrektorka odebrała sobie życie. Jeśli władza nic nie zrobi, te tragedie będą się powtarzać

Dyrektorka prestiżowego częstochowskiego liceum popełniła samobójstwo. Nauczycielka z tej samej szkoły próbowała się zabić rok wcześniej, od miesięcy wybuchały awantury i konflikty. Na oczach uczniów i z ich udziałem. Te wydarzenia są skrajną wersją tego, jak wyglądają relacje w tysiącach polskich szkół.

Joanna Cieśla
07.02.2025
Reklama

Ta strona do poprawnego działania wymaga włączenia mechanizmu "ciasteczek" w przeglądarce.

Powrót na stronę główną