Fetysze, desery i lampy
Recenzja wystawy: Alina Szapocznikow, "Prace. Dokumenty. Interpretacje"
Produkuję tylko niezgrabne przedmioty – mówiła o swoich rzeźbach Alina Szapocznikow (1926–73). Szczególną ekspresję uzyskiwała artystka poprzez powiększenie ciała, wyeksponowanie jego fragmentu. Jej prace nie są jednak martwymi przedmiotami – wychodząc poza formę, domagają się dopowiedzenia, anektując przestrzeń wokół siebie. Szapocznikow w ten sposób wyrażała swe traumatyczne przeżycia: Holocaust, choroby, ograniczenia i słabości ciała. Dzisiaj twórczość Szapocznikow przeżywa renesans, zyskuje międzynarodowe zainteresowanie i miejsce w najbardziej liczących się kolekcjach, m.in. w paryskim Centrum Pompidou, nowojorskiej MOMIE i londyńskiej Tate Modern. Warszawska wystawa „Niezgrabne przedmioty” gromadzi prace z serii „Fetysze”, „Desery” i „Lampy”. Po raz pierwszy w Polsce pokazywana jest rzeźba „Duże brzuchy” z 1968 r. Na tej wystawie twórczość Aliny Szapocznikow skonfrontowana została z pracami innych współczesnych artystek. Prezentowane są też fotografie Szapocznikow ukazujące artystkę w pracowni, zestawione z podobnymi przedstawieniami wymienionych w nazwie wystawy artystek.
Wystawie towarzyszyła międzynarodowa konferencja zatytułowana „Alina Szapocznikow. Prace. Dokumenty. Interpretacje”. Powstał również dokumentalny film o artystce.