Wola przemocy

Kiedy Jordańczyk Zarquawi odpiłowuje głowę amerykańskiego cywila, nie dziwimy się już tak bardzo. Oni – barbarzyńcy i fanatycy – są pozbawieni ludzkich uczuć. Po to jednak, by „ich” zbrodnie były oczywiste, my musimy świecić przykładem. Więc jak wytłumaczyć okrucieństwo amerykańskich żołnierzy?

Dwa kraje, dwie wojny

Prezydent George Bush prowadzi dwie wojny: w Afganistanie i w Iraku. Afganistan, który jest dla najeźdźców krajem trudniejszym od Iraku, udało mu się opanować. W Iraku ma dziesięć razy więcej sił i dziesięć razy więcej problemów.

Pancerny pociąg przyjaźni

To, że jesteśmy sojusznikami USA, zwiększa naszą odpowiedzialność za sytuację w Iraku

Koniec niewinności

Wojna w Iraku ma nowy znak rozpoznawczy. Nie jest to już telewizyjny obraz zwalania pomnika Saddama Husajna. Nowe logo wojny to seria zdjęć ukazujących wyrafinowane dręczenie nagich irackich więźniów przez amerykańskich żołnierzy, którzy zmuszają ich do symulowania aktów homoseksualnych, trzymają na smyczy jak psy i straszą porażeniem prądem elektrycznym.

Witajcie w  Wietnamie?

Edward Kennedy na wiadomość o powstaniu w Faludży powiedział: „Irak to Wietnam George’a Busha”. I to nie koniec historycznych analogii. Ostatni z braci zamordowanego w 1963 r. prezydenta USA twierdził dalej, że Bush już wpadł w swą aferę Watergate: okłamał naród przed wojną z Irakiem i zlekceważył przestrogi wywiadu przed 11 września. Czy historia faktycznie się powtarza?

Komu oddać władzę?

W Iraku bardziej potrzeba dziś dyplomatów niż żołnierzy

Normalny terror

Sponiewierane i okaleczone zwłoki amerykańskich cywilów powieszone na moście w Faludży i pijana satysfakcją i nienawiścią tłuszcza oprawców. Pokazały to wszystkie telewizje świata. Co tam się dzieje? Powstanie fanatyków? Nowa wojna rok po rzekomym zwycięstwie?

Podkop

Bezmyślność, a może chęć wykorzystania szansy, która może się już nie powtórzyć? Podejmując propozycję Amerykanów, by kopać w Babilonie, polscy archeolodzy nadwerężyli swoją opinię w świecie.

Irak, wizy i Jałta

Arnold wygrywa z Saddamem

Mimo powtarzających się zamachów i krwawych jatek młodzi Irakijczycy chcą żyć normalnie. Upadek reżimu wyzwolił w nich nadzieję, że będą mieli dostęp do tego, co mogą już oglądać w telewizji.