Co nas śmieszy, co nas odrzuca? Opowiada Stanisław Szelc

Nawet najwięksi intelektualiści też czasem lubią rechot, choć się do tego nie przyznają – mówi Stanisław Szelc, kabareciarz, z którym rozmawiamy o polskim poczuciu humoru.

Jak kabarety kpiły z władzy

Dyrekcja TVP to mafia sycylijska, gospodarka – bajzel. Tak kabareciarze lat 70. dokładali władzy.

Komedię trzeba grać jak dramat. Wspominamy Jana Kobuszewskiego

Zmarł Jan Kobuszewski, aktor wybitny, zwłaszcza w komedii, i kochany przez widzów. Dla polskiego kina jest może kimś takim jak Kobieta pracująca Ireny Kwiatkowskiej dla serialu „Czterdziestolatek” – symbolem przywołującym ciepłe uczucia.

W kawiarence Pod Pikadorem

Nadejściu niepodległości towarzyszyło nie tylko pokazywanie blizn po dawnych i świeżych ranach, lecz także zbiorowe uniesienie i wybuch radości.

Satyra lat 30.

Więcej satyry to nakaz chwili.

To od nich zaczęła się tradycja warszawskich kabaretów

„Nie taki diabeł straszny, o ile bierze łapówki”. „Kto pod kim dołki kopie, sam za to awans otrzyma”. „Cierpliwością i pracą dorobisz się na starość kalectwa”. Takimi przysłowiami zapisywał się w pamięci widzów kabaret Momus, od którego zaczęła się tradycja kabaretu w Warszawie.

Z czego się śmiali przedwojenni satyrycy

W różnych czasach śmiano się z różnych rzeczy. Najśmieszniej było wtedy, kiedy to władza chciała decydować, z czego się śmiać.