Gdy słucha się enuncjacji p. Morawieckiego na temat tego, że wszyscy nam zazdroszczą niskiej inflacji, wzrostu gospodarczego, niewielkiej stopy bezrobocia, zrównoważonego rozwoju etc., żywcem przypominają się strofy propagandowe z „tamtych lat”.
Rośnie liczba orzeczeń kwestionujących prawo neosędziów do orzekania. I ruch odmowy niezależnych sędziów orzekania z neosędziami.
Politycy PiS zwyczajnie kręcą, powołując się na to, że prawie każde państwo ma jakiś konflikt z TSUE. Tam nie chodzi, jak u nas, o prawa podstawowe, np. o niezawisłość sądów i wolność mediów, tylko o sprawy handlowe i budżetowe.
Unia wstrzymuje pieniądze dla Polski, wnioskuje o kary i zapowiada kolejną skargę do TSUE. Władza PiS mówi o wojnie z Brukselą i groźbie polexitu. Izba Dyscyplinarna się zacina, więc sędziom możliwość sądzenia odbiera osobiście minister/prokurator Ziobro.
Władza PiS prowadzi grę, pokazując, że wykona orzeczenia TSUE na własnych warunkach. Unia – przynajmniej na razie – na te warunki się nie godzi. I trudno się dziwić, bo w oczywisty sposób lekceważą unijny Trybunał Sprawiedliwości.
Wygląda na to, że PiS i rząd Mateusza Morawieckiego nie mają czego bronić: wzięcie sędziów pod but się nie udało i nic nie wskazuje na to, że się uda. Walka o „honor” kosztem miliardów euro w sytuacji, gdy „honorem” jest nieudana reforma łamiąca praworządność, byłaby co najmniej głupotą.
Komisja Europejska zawnioskowała do Trybunału Sprawiedliwości UE o finansowe ukaranie Polski za lekceważenie wyroków i postanowień TSUE. Ta wojna PiS z Unią może bardzo drogo kosztować.
To powoduje, że mimo pięciu lat wzmożonych wysiłków władzy PiS i jego „przystawek” nie udało się przejąć sądownictwa w Polsce.
Bruksela nie odpuści Warszawie łamania postanowień i wyroków TSUE. Według moich rozmówców rozstrzygnięcia w sprawie wniosku o finansowe ukaranie Polski mogą zapaść wkrótce.
Jako zdeklarowany empirysta postanowiłem poczekać do 28 lipca i bezpośrednio doświadczyć tego, co ułożono pod przewodem p. Sakiewicza na łamach „Gazety Polskiej”.
