Tom VIII (i ostatni) wydawnictwa dokumentów Rządu RP na uchodźstwie w czasie drugiej wojny światowej obejmuje protokoły posiedzeń Rady Ministrów Rzeczypospolitej Polskiej od dnia 1 grudnia 1944 r. (prot. 301) do dnia 24 sierpnia 1945 r. (prot. 367).
W końcu listopada 1944 r., po rezygnacji Stanisława Mikołajczyka z funkcji premiera i nieudanych próbach utworzenia rządu, podejmowanych przez Jana Kwapińskiego, prezesem Rady Ministrów został długoletni działacz Polskiej Partii Socjalistycznej, niedawno przerzucony z Kraju, Tomasz Arciszewski. Ministrem spraw zagranicznych w nowym Rządzie RP został Adam Tarnowski (bezpartyjny), kierownictwo Ministerstwa Obrony Narodowej utrzymał gen. Marian Kukiel, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych objął Zygmunt Berezowski (ze Stronnictwa Narodowego), Ministerstwo Przemysłu, Handlu i Żeglugi - Jan Kwapiński (PPS), Ministerstwo Sprawiedliwości - Bronisław Kuśnierz (Stronnictwo Pracy), Ministerstwo Informacji i Dokumentacji - Adam Pragier (PPS), Ministerstwo Prac Kongresowych oraz Ministerstwo Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego - Władysław Folkierski (ze Stronnictwa Narodowego), Ministerstwo Odbudowy Administracji - Stanisław Sopicki (Stronnictwo Pracy). W nowym Rządzie zabrakło przedstawicieli Stronnictwa Ludowego, gdyż działacze ludowi na ogół solidaryzowali się z byłym premierem Mikołajczykiem, skłaniającym się ostatnio ku porozumieniu z ZSRR, usilnie popieranym przez Winstona S. Churchilla i Franklina D. Roosevelta, którzy już na konferencji w Teheranie w zasadzie zaakceptowali żądania Józefa Stalina w sprawie tzw. Linii Curzona jako podstawy delimitacyjnej pomiędzy Polską i ZSRR oraz aneksji republik nadbałtyckich. Nowy rząd Arciszewskiego, określany jako „niezłomny" i „rząd protestu" , nie mógł więc liczyć na poparcie Wielkiej Brytanii i Stanów Zjednoczonych, których rządy były zainteresowane utrzymaniem sojuszu z ZSRR i przyszłym udziałem wojsk sowieckich w wojnie z Japonią.