Przyszywane siostry

Mit o niewzruszonej przyjaźni polsko-francuskiej ma swoje dzieje i różne wymiary. Niniejszy esej nie powstał po to, by naruszać tę przyjaźń, lecz by ją odmitologizować i urealnić. Wtedy mniej będą bulwersować współczesne pogardliwe wypowiedzi prezydenta Chiraca i mniej zachwycać niedawne komplementy prezydenta de Gaulle´a.

Wyretuszują czy zbushą?

Dziwny jest ten Monde

Cocorico. Na czym polega francuska wyjątkowość

Łatwo dziś nam, urażonym nowym francuskim Cocorico, triumfalnym pianiem galijskiego koguta, wykpić francuskie pretensje do pouczania innych. Ale Francja, nawet obciążona niefortunnymi politykami, zawsze będzie potężnym magnesem dla twórców, ludzi kultury z całego świata.

Jak orzeł z kogutem

Francuzi i Niemcy, połączenie ognia z wodą, znów chcą napędzać unijną lokomotywę

Debata z szubrawcem

Jasne, że Front Narodowy nie ma we Francji większości. Jacques Chirac z łatwością wygrał więc wybory prezydenckie. Ale Le Pen, niczym Lepper w Polsce, pozostaje groźną siłą. Tym groźniejszą, że kreował się na trybuna ludu, któremu trudno wykazać błędy i absurdy w rozumowaniu. Ani politycy, ani dziennikarze nie chcą z nim dyskutować. Bo dyskusja zwykle przemienia się w ciąg obelg i wrzasków, z których Len Pen wychodzi górą jako największy dziś krasomówca we Francji. Młodzież francuska chętnie manifestuje przeciw skrajnej prawicy, ale w wielu domach siedzą milczący ludzie, którzy zgadzają się z Le Penem, że tradycyjni politycy zrobili z kraju chlew i trzeba wreszcie silnej ręki.

Drewniana gęba

Wynik pierwszej tury francuskich wyborów można tłumaczyć zwyczajnym przypadkiem. Było tylu kandydatów, szesnastu, że do drugiej tury mogli równie dobrze przejść na przykład Jospin i Le Pen. Ale ponieważ Francja jednak nie zwariowała – z Le Penem wygra w drugiej turze każdy przyzwoity polityk.

Francja: źle dla całej Europy

Dwaj panowie w łódce

Rywalizacja między prezydentem i premierem jest naturalnym skutkiem ustroju francuskiego. Ale prezydent i premier bardzo się upodobnili do siebie i dziś Francuzi nie bardzo wiedzą, którego z nich uczynić prezydentem na następne 5 lat.

Cezar wrzeszczy z bólu

Gdy ćwierć wieku temu, w 1977 r., zmarł Rene Goscinny, w jednym z nekrologów napisano, że odejście twórcy Asterixa to „jakby wieża Eiffla się zawaliła”. Nawet jeśli uwzględnić francuską skłonność do przesady, to jednak faktem było, że według badań w roku 1969 dwie trzecie Francuzów znało komiks o dwóch dzielnych Galach skutecznie – dzięki czarodziejskiemu wywarowi – walczących z rzymskimi najeźdźcami. Ten – rozpoczęty w 1961 r. – komiks błyskawicznie stał się częścią francuskiej tożsamości kulturalnej, skoro imieniem Asterixa nazwany został pierwszy francuski satelita wystrzelony w 1965 r. Dopiero jego śladem w przestrzeń kosmiczną wyruszyły amerykańskie postaci komiksowe: Charles Brown i Snoopy.