Ostatnie srebra

Złota bramka

Święto się skończyło, sędzia Frisk odgwizdał koniec meczu finałowego. Mistrzostwa, które odbyły się w Belgii i Holandii, przejdą do historii jako rekordowe pod względem liczby strzelonych bramek. Zostaną zapamiętane także z innego powodu – po raz pierwszy aż tak sromotną klęskę ponieśli Niemcy.

Slalom do kasy

Tignes. Jedna z najbardziej luksusowych stacji narciarskich, położona na wysokości 2100 m we francuskich Alpach, powstała wbrew protestom tamtejszej ubogiej raczej ludności. Dziś żyje ona w bogactwie.

Coca-kolonizacja

W powojennej Europie coca-cola stała się jednym z symboli amerykańskiego stylu życia. Ale zanim na trwałe wpisała się w europejski pejzaż, w pierwszych latach zimnej wojny była jednym z elementów walki ideologicznej. Ta walka toczyła się również we Francji.

Wirtualny biskup

Rozmowa z biskupem Jacquesem Gaillotem, duszpasterzem pierwszej internetowej diecezji Partenia

Między dziewicą a latawicą

Nie od wczoraj wiadomo, że kultura stała się towarem, który trzeba dobrze opakować i umiejętnie sprzedać. Prawdę tę już dawno przyswoiła sobie branża muzyki rozrywkowej, ale niezwykle powoli dociera ona do środowiska muzyki klasycznej. Niedawno zakończone w Cannes wielkie targi muzyczne MIDEM jeszcze raz dowiodły, że Polihymnia nie może zdecydować się, czy pozostać dziewicą, czy zostać taką trochę latawicą.

Rok 999: europa spała tej nocy

Tamtego sylwestra nie było. W nocy z 31 grudnia 999 na 1 stycznia 1000 r. świat pogrążony był w głębokich ciemnościach i ciszy. Rok Tysięczny był problemem ograniczonym do niewielkiego obszaru zachodniej i środkowej Europy. A nawet tam niewielu zdawało sobie sprawę z tego, który jest rok. Co więcej, lata zaczynały się wówczas w marcu, bo 1 stycznia miał podejrzanie pogańską proweniencję. Nie ulega wątpliwości, że Europa spała tej nocy. Dawno pogaszono pochodnie i kaganki. Jedynie w klasztorach mogły płonąć świece odmierzające czas do jutrzni, jak wówczas nazywano północ.

Odejść, żeby wrócić

Minister przemysłu i finansów Dominique Strauss-Kahn (dla Francuzów modnie, bo skrótowo, zwany DSK) podał się do dymisji na początku listopada. Błyskawicznie przerwał swoją wizytę w Wietnamie, przyleciał do Paryża, porozmawiał z premierem i swą decyzję ogłosił. Ekspresowe tempo tłumaczy to, że lewicowy rząd, którego był podporą, ma za szefa Lionela Jospina, głoszącego od początku urzędowania, iż moralność (czytaj: czyste ręce) jest w polityce możliwa. Ba, wręcz niezbędna.

Krótki serial: ekstradycja

Scenariusz ucieczki, a potem pojmania Maurice´a Papona, opisywany w codziennych doniesieniach, zasługuje na uwagę. Przede wszystkim dlatego, że nikt dotąd jasno nie odpowiedział we Francji na pytanie, jak to było w ogóle możliwe, by ten człowiek tak łatwo mógł był opuścić kraj, z którego nie wydostanie się w podobny sposób obywatel, zalegający choćby z niezapłaconymi mandatami?

Nie będzie czarnej listy

Niektóre sprawy zgłaszane do nas od razu oddalamy; gdy na przykład któreś z rozwodzących się małżonków twierdzi, że kryzysowi uczuć winna jest sekta, bo zawładnęła sercem męża czy żony, albo gdy zgłasza się szef jakiejś firmy i oskarża firmę-konkurenta o konszachty z jakąś sektą. Informacje, które otrzymujemy od jednostek administracji państwowej, sprawdzamy, ilekroć mamy wątpliwości, prosząc o dodatkowe szczegóły i uzupełnienia.