Alfabet humanisty

Recenzja filmu: „Człowiek”, reż. Yann Arthus-Bertrand

9 sierpnia 2016

Kadr z filmu „Człowiek”, reż. Yann Arthus-Bertrand Against Gravity / materiały prasowe

Ten film to rodzaj antropologicznej medytacji. Co po nas zostaje? Jakie wartości są najważniejsze? Kim jesteśmy?

Dokumentaliści zachwyceni pięknem Ziemi, gdzie człowiek tworzy z naturą zagadkową harmonię, niejednokrotnie dawali temu wyraz w fascynujących filmowych poematach. Ron Fricke („Baraka”, „Samsara”) i Godfrey Reggio (trylogia „Quatsi”) obrazując cykl wiecznego odradzania życia, poprzestawali na wizualnych symfoniach ukazujących różnorodne formy duchowej aktywności człowieka, rezygnując właściwie z komentującej funkcji słowa. Francuskiego fotografika Yanna Arthusa-Bertranda w poruszającym, poetyckim eseju „Człowiek” również fascynują niezwykłej urody zjawiska m.in. symetrii oraz transformacji przestrzeni (przyrody), ale zadanie wyznaczył sobie ambitniejsze.

Człowiek, reż. Yann Arthus-Bertrand, prod. Francja, 137 min

Polityka 33.2016 (3072) z dnia 09.08.2016; Afisz. Premiery; s. 71

Oryginalny tytuł tekstu: "Alfabet humanisty"

Janusz Wróblewski

Krytyk i publicysta z „Polityką” związany od 2001 r. Autor książek o tematyce filmowej. Ostatnio wydał „Reżyserów”, za którą otrzymał nagrodę ZAiKS-u im. K.T. Toeplitza. Wcześniej pracował m.in. w „Kinie”, „Życiu Warszawy”, „Machinie”. Przez wiele lat pełnił funkcję rzecznika prasowego Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni. W latach 90. kierował telewizyjnym Pegazem. Członek jury FIPRESCI m.in. na festiwalach w Cannes, Wenecji, Toronto. W 2005 r. odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”.