Ur. 1974. Zadebiutował w 1989 r. na łamach miesięcznika „Fantastyka” opowiadaniem „Złota galera”, napisanym, gdy miał 14 lat. Kolejne jego opowiadania ukazywały się w magazynie literackim „Feniks” oraz „Nowa Fantastyka”. W 1997 r. wyszedł debiut książkowy Dukaja, powieść „Xavras Wyżryn”. Pisarz był 12-krotnie nominowany do nagrody im. Janusza A. Zajdla. Został laureatem Zajdla za 2000 r. za opowiadanie „Katedra”, za 2001 r. za powieść „Czarne oceany”, za 2003 r. za powieść „Inne pieśni”, za 2004 r. za powieść „Perfekcyjna niedoskonałość” oraz za 2007 r. za powieść „Lód”. W 2008 r. otrzymał Nagrodę Fundacji Kościelskich. Dukaj czterokrotnie otrzymał nominację do Paszportu POLITYKI, w zeszłym roku za ponadtysiącstronicowy „Lód”.
***
Nominujący o Jacku Dukaju:
Żeby rzeczywistość historyczna nie została zawłaszczona przez zgrzebną politykę historyczną, potrzebujemy literatury odważnej językowo, przebijającej się przez ideologiczne fantazmaty i – jak mówił Gombrowicz – z najzimniejszą bezceremonialnością łamiącej narodowe kody. Mówiąc krótko: potrzebujemy Dukajowego „Wrońca”.
Grzegorz Jankowicz
Żadna kariera literacka nie rozwija się tak pięknie i tak czysto. Czysto? Jasne, że tak! To, że Dukaj stał się gwiazdą ciągle jeszcze młodej literatury, zawdzięcza wyłącznie sobie. Żadnego medialnego wsparcia tu nie było. Tak imponujący „Lód”, jak i zaskakujący „Wroniec” to wydarzenia literackie, lektury – śmiem twierdzić – obowiązkowe.
Dariusz Nowacki