Nawet na tle niezwykle silnej w tym miejscu Warszawy konkurencji ta mała, kilkustolikowa zaledwie, restauracyjka hiszpańska wypada dobrze. To zasługa świetnej kuchni i doskonałych produktów sprowadzanych spod Pirenejów. Szynka joselito nie odstrasza swoją wygórowaną ceną zarówno tych, którzy jej spróbowali, jak i tych, którzy tylko czuli jej zapach, widząc na półmisku na sąsiednim stoliku.
Tak było z nami. Patrzyliśmy z pięterka jak siedzący niżej czterej Włosi zamawiali już ósmy półmisek jamon joselito i różowe, ale w żółtej otoczce tłuszczyku, płaty suszonej szynki znikały w ich gardłach. Ruszyliśmy więc w ich ślady. Nam wystarczył tylko jeden półmisek, bo mieliśmy ochotę i na parę innych dań.
Mieliśmy jeszcze ochotę na zupę mariscos, czyli z owoców morza i fabadę, tj. asturiańską fasolę duszoną z mięsem, ale rozsądek wziął górę i ograniczyliśmy się do steku z wołowiny galicyjskiej oraz steku z tuńczyka, który podobno jeszcze w niedzielę pływał w Atlantyku. Oba steki były wprost wyśmienite. Mięsu towarzyszył wielki ziemniak z masłem i czosnkiem upieczony w aluminiowej folii, a rybie - zielone szparagi, smażone także na maśle.
Hiszpański lunch nie może obyć się bez wina, więc wypiliśmy (stosownie do dań) kieliszek chardonnay z Navarry oraz serras del Prior.
Crema catalana i espresso oraz kawa z kropelką mleka, czyli cortado zakończyły tę pierwsza ucztę w Ole. Na następne musimy nieco poczekać, bo nie co tydzień da się wydać niemal 500 zł na niezbyt rozpasany posiłek. Nadmiernie – naszym zdaniem – rozbuchane ceny są też powodem, że wyśmienite kulinarnie i klimatycznie Ole otrzymuje dyplom „Polityki” z czterema, a nie pięcioma gwiazdkami.
Tel. 519 875 767, www.ole-restaurant.pl