Społeczeństwo

Nie odsyłajmy protestujących niepełnosprawnych z Sejmu

Protest przed siedzibą PiS w sprawie poparcia dla strajkujących w Sejmie rodziców osób niepełnosprawnych Protest przed siedzibą PiS w sprawie poparcia dla strajkujących w Sejmie rodziców osób niepełnosprawnych Tomasz Stanczak / Agencja Gazeta
Ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski ponowił „apel do matek, aby zawiesiły protest, bo dalsze przebywanie dzieci w ekstremalnych warunkach odbije się na ich zdrowiu”. Prezes Fundacji im. Brata Alberta jest chyba niedoinformowany.

7 maja rozpoczął się 20. dzień protestu osób niepełnosprawnych w Sejmie. Kościół, tak wrażliwy na życie „poczęte”, choć „nienarodzone”, dotychczas oficjalnie nie wsparł protestujących. Padło jednak w tej sprawie kilka wypowiedzi.

Kościół katolicki nie wspiera protestu niepełnosprawnych

I tak prezes Katolickiego Stowarzyszenia Niepełnosprawnych Archidiecezji Warszawskiej ks. Stanisław Jurczuk poinformował opinię publiczną o tym, że „nie zgadza się z formą protestu”. „Są inne formy nacisku na rządzących niż męczenie osób niepełnosprawnych”. W jego opinii zachowanie protestujących jest „bardzo aroganckie”. „To nie powinno tak wyglądać, że protestujący nie chcą z nikim rozmawiać, rzucają papierami i mówią: chcemy tylko pieniędzy”. Racjonalnie zauważa, że „kompromis polega na tym, że obie strony robią krok w stronę drugiego”.

Abp Henryk Hoser stwierdził z kolei, że akcja ma „zaplecze polityczne”, matki niepełnosprawnych powinny zaś zrewidować swoje postulaty. Na pytanie Krzysztofa Ziemca w TVP o to, czy brakuje tu głosu Kościoła, Hoser odpowiedział: „Kościół nie jest stroną w tym sporze”. I dodał: „Nie mogę odsunąć tej myśli od siebie. To jest możliwe”.

Czytaj także: W sprawie niepełnosprawnych nie chodzi o to, by budżet się dopiął

Protestujący zostali też moralnie zaszantażowani ze strony chyba najmniej spodziewanej. Prezes Fundacji im. Brata Alberta ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, uczestnik protestu w Sejmie w 2014 roku, ponowił „apel do matek, aby zawiesiły obecny protest, bo dalsze przebywanie dzieci w tak ekstremalnych warunkach odbije się na ich zdrowiu i psychice”. Ks. Isakowicz ostatnio pośredniczył w kontaktach protestujących matek z Agatą Kornhauser-Dudą. To on przekazał Pierwszej Damie list rodziców i opiekunów niepełnosprawnych, czego skutkiem było spotkanie w Sejmie. Isakowicz-Zaleski od wielu lat stoi na czele organizacji, która prowadzi 32 placówki dla 1100 osób niepełnosprawnych intelektualnie. I to właśnie w jednej z nich, toruńskiej, zaoferował miejsce „protestującym dzieciom”, w razie „gdyby uczestniczki strajku w Sejmie były skłonne protestować dalej tylko same”.

Ks. Isakowicz-Zalewski dyskryminuje protestujących

Może dziwić, że człowiek na co dzień pomagający osobom z niepełnosprawnościami ma do nich tak ograniczone zaufanie. Zwyczajnie je infantylizuje. A może jest po prostu źle poinformowany? Niedoinformowany? W Sejmie wciąż protestuje 11 osób. Najmłodsze z nich, córki Katarzyny Milewicz, Wiktoria i Magda, skończą w tym roku 18 i 17 lat.

Jakub Hartwich, syn Iwony, ma lat 23 lata. A protestuje w tej sprawie już od 12. „Na ulicach, w Sejmie, gdzie się da” – mówił Jakubowi Szafrańskiemu. Wielokrotnie w trakcie dyskusji wprawiał w zakłopotanie polityków PiS. Zadawał pytania, na które nie potrafili odpowiedzieć. I ma nagle z protestu zrezygnować?

W Sejmie jest też Kinga Jochymek, lat 20. „Razem ze swoją matką zaczęłyśmy działać na rzecz poprawy naszego bytu w 2014 roku”. Czyli zaczęła, kiedy miała 16 lat. Jest na wielu zdjęciach dokumentujących rozmowy z premierem Donaldem Tuskiem czy ministrem Władysławem Kosiniakiem-Kamyszem.

Czy ks. Isakowicz próbował wsłuchać się w to, co mówi 22-letni Adrian Glinka, kolejny z protestujących? „Nasza determinacja i wola lepszego życia nie pozwolą odpuścić” – mówi.

Stopień niepełnosprawności może być różny. Grupy z Sejmu, reprezentantów całego środowiska, do protestu nikt nie zmusza. Oni chcą tam być. Nie są bezwolnymi dziećmi, poddanymi woli rodziców. I walczą nie tylko o rehabilitację, ale też o dostęp do kultury i życia w społeczeństwie. Mają marzenia. I nie są to pieluchy.

Dużo się ostatnio mówi nie tylko o tej właściwej rehabilitacji, ale też o rehabilitacji społecznej. Niepełnosprawni też jej potrzebują. Nie zabraniajmy im być w przestrzeni społecznej. Otwórzmy Sejm na rehabilitantów, pozwólmy na spacery.

Odsyłanie ich do domu w chwili, kiedy atmosfera wokół protestu robi się coraz gorętsza, to też forma dyskryminacji. Przykrej, bo wychodzącej od człowieka, który od lat potrzebującym pomaga, a w decydującym momencie chce odebrać im prawo do uczestnictwa w dyskusji o ich przyszłości.

Czytaj także: Czy rząd postawi na swoim w proteście niepełnosprawnych?

Więcej na ten temat
Reklama

Czytaj także

null
Kraj

Gra o tron u Zygmunta Solorza. Co dalej z Polsatem i całym jego imperium, kto tu walczy i o co

Gdyby Zygmunt Solorz postanowił po prostu wydziedziczyć troje swoich dzieci, a majątek przekazać nowej żonie, byłaby to prywatna sprawa rodziny. Ale sukcesja dotyczy całego imperium Solorza, awantura w rodzinie może je pogrążyć. Może mieć też skutki polityczne.

Joanna Solska
03.10.2024
Reklama