Arystokracja brytyjska zasadniczo różni się od innych w Europie. Dwór królewski jest jej kwintesencją. Zachowała tytuły, ziemię, majątki i zamki, wspiera hierarchię społeczną sprzeczną z duchem demokracji.

Zwycięska kontrofensywa Ukraińców pokazuje, że ich armia jest już bardziej natowska niż wiele sił zbrojnych Sojuszu Północnoatlantyckiego.

Jammie Åkesson wielokrotnie wyrażał podziw dla Viktora Orbána, popierał Donalda Trumpa, a przed wojną w Ukrainie na pytanie, który z przywódców jest mu bliższy, Joe Biden czy Władimir Putin, odparł, że nie wie.

Nieco na uboczu, w starym kontenerze, korzystając częściowo ze sprzętu z demobilu, grupa entuzjastów nadaje nowe znaczenie pojęciu łączności satelitarnej. Przesyła między sobą sygnały odbite od Srebrnego Globu.

Z czułością dziś myślimy o ośle za sprawą filmu Jerzego Skolimowskiego „IO”. Ale od tysięcy lat emocje człowieka wobec tego zwierzęcia balansują między szacunkiem i pogardą, okrucieństwem i współczuciem, obojętnością i rozczuleniem.

Kiedy Polacy zdobyli Moskwę we wrześniu 1812 r., byli przekonani, że „powstanie Polska całą gębą”. Powstała półgębkiem i to karmionym przez Rosję.

Christine Baranski udowadnia, że aktor im starszy, tym lepszy. Dowodem główna rola w świetnej „Sprawie idealnej”, której ostatni sezon właśnie wystartował.

„Niewyczerpany żart”, legendarna powieść Davida Fostera Wallace’a, wreszcie i u nas. Wyobraźnia i przenikliwość pisarza robią wrażenie, ale polski przekład nie brzmi przekonująco.

Pytanie, jakie zadaje sobie opozycja, brzmi: czy PiS może w końcu, jak każde ugrupowanie, normalnie przegrać wybory i oddać władzę? Bo jeśli partia Kaczyńskiego jest wyjątkowa, to i metody walki z nią też muszą być nadzwyczajne.

Nie musimy popełniać konstytucyjnego samobójstwa. A byłaby nim rezygnacja z praworządności w imię skuteczności.